Połonina Caryńska zimą. Polskie Góry 19 stycznia 2020 Gdzie by tu dalej. Zimowa wycieczka na Połoninę Caryńską z najkrótszym dojściem z Przełęczy Wyżniańskiej to świetny plan na połowę ładnego zimowego dnia. Jeśli wyruszycie odpowiednio wcześnie, zdążycie jeszcze wyskoczyć na położone po drugiej stronie przełęczySpacer do bacówki, wspinaczka na Tarnicę, a może przejazd kolejką bieszczadzką albo wizyta w minizoo? Rodzice doradzają, jakie atrakcje i szlaki Bieszczad będą odpowiednie dla całej rodziny. Bieszczady kojarzą się z odludną krainą niemal na końcu świata – w końcu to przyczółek Polski najdalej wysunięty na południowy wschód. Wiemy, czego się spodziewać na miejscu: nieskażonej przyrody, widoków po horyzont, dzikich zwierząt, wyjątkowych szlaków. Czy dzieci podzielą zachwyt takimi atrakcjami Bieszczad? Dorzućmy opowieści o uciekających na polski „Dziki Wschód” różnych społecznych wyrzutkach i niespokojnych duchach, pracujących przy wyrębie lasów oraz produkcji węgla drzewnego. Nie było tu dróg, a jako niemal jedyny środek transportu służyła mieszkańcom i drwalom bieszczadzka ciuchcia. Dziś kolejka wąskotorowa jest jedną z największych atrakcji Bieszczad dla rodzin z dziećmi. Może jeszcze szczypta historii dotycząca wysiedlonych wsi i dawnych mieszkańców, którzy pozostawili po sobie opuszczone domy, zaniedbane cerkwie, zapomniane cmentarze i zdziczałe sady? Wiele lat po wojnie na pograniczu nadal trwały walki z Ukraińską Powstańczą Armią i nikt nie miał chęci się tu zapuszczać, dopóki tych ziem nie odkryli polscy hipisi, a później harcerze, organizujący obozy wędrowne. Wszystkie informacje i ciekawostki skrzętnie gromadzimy przed wyjazdem, by potem dzięki naszym opowieściom dzieci nastawiły się na przeżycie przygody w niezwykle fascynującym miejscu. Cerkiew w Smolniku, fot. W Bieszczady z dziećmi Przed wyjazdem z dziećmi w Bieszczady najlepiej opracować strategię, dzięki której dogramy szczegóły. Udało nam się wypracować kilka skutecznych metod, które działają bardzo motywująco. Przede wszystkim staramy się wyjeżdżać w towarzystwie zaprzyjaźnionych rodzin, których dzieci świetnie się dogadują z naszymi. Wtedy wspólny wypad zamienia się w przedłużenie zabawy z przedszkola, szkolnego boiska lub przydomowego ogródka i to, że akurat wędruje się pod górę, przestaje mieć znaczenie. Pomogą w tym odpowiednie rekwizyty. Jedną z atrakcji, którą warto zapewnić dzieciom w Bieszczadach, są książeczki GOT-owskie, do których skrupulatnie w każdym schronisku maluchy wbijają pieczątki. Przy tej okazji niemal za każdym razem odbywa się liczenie zdobytych stempli i trzeba przyznać, że w towarzystwie przodują w ilości. Inne triki usprawniające rodzinne wędrowanie po szlakach w Bieszczadach: Krótkofalówki mogą służyć do przekazywania konkretnych informacji lub... wygłupów. Po co dziecku latarka czołowa na głowie w słoneczny dzień? By poczuło się prawdziwym piechurem i bez narzekania pokonywało szlak. Kijki trekkingowe działają na podobnej zasadzie. Niewątpliwie też odciążają małe nóżki, a do tego rodzic na kijku może pociągnąć dziecko, udając na przykład konia. Własny plecak, aparat fotograficzny, buty za kostkę czy profesjonalna kurtka przeciwdeszczowa – elementów, które sprawiają, że dzieci czują się w górach ważne, jest naprawdę wiele. Gdy zdarzy się wypadek, niezbędne są kolorowe plasterki, które uśmierzą każdy ból. Bieszczady – szlaki atrakcyjne dla dzieci W zależności od poziomu „rozchodzenia” uczestników wyjazdu, w Bieszczadach szlaki są o bardzo różnym stopniu trudności. Bacówka pod Honem jest osiągalna dla każdego. Z Cisnej można podjechać do niej samochodem niemal pod same drzwi lub zostawić auto nieco poniżej i ostatnie metry przewędrować pieszo. Tylko i aż po to, by wypić schroniskową herbatę z cytryną oraz posłuchać gry na gitarze. – Bo ja mam tylko jeden świat: słońce, góry, pola, wiatr – Dominika, śpiewając piosenkę, zdradza nam, że chyba jednak zaraziliśmy ją naszą fascynacją. Spod bacówki w około 20 minut dochodzi się do Hona – szczytu, który zdobyła jako pierwszy w życiu, gdy miała dziewięć miesięcy. Bieszczady - szlaki bajkowe, czyli Chatka Puchatka Dzieci chętnie odwiedzą też Chatkę Puchatka na Połoninie Wetlińskiej. Z Przełęczy Wyżnej dochodzimy do niej żółtym szlakiem w niecałą godzinę. Gdy dzieciaki były mniejsze, czasy dojścia mnożyliśmy razy dwa, obecnie zaprawieni w bojach i w doborowym towarzystwie pędzą do góry na wyścigi. – To tutaj nie mieszka Kubuś Puchatek? – uprzedźmy zawczasu niepotrzebne rozczarowanie. Chatka Puchatka to najwyżej w Bieszczadach położone schronisko, uchodzące za kultowe – bez prądu, bieżącej wody i kanalizacji. Tak było jeszcze w 2019 roku. Ze względów bezpieczeństwa kultowe schronisko trzeba było wyburzyć. W jego miejsce powstaje nowy ośrodek - ma być gotowy w sezonie letnim, w 2022 roku. W maju 2020 po Chatce Puchatka nie było już śladu. Prawie! Miłośnicy Bieszczad i legendarnego schroniska prosili zarząd parku o zachowanie pamięci tego miejsca. Powstała więc wirtualna wersja obiektu, którą można oglądać w 3 D na stronie internetowej Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Chatka Puchatka była jedną z większych atrakcji Bieszczad, fot. Tarnica – najwyższy szczyt Bieszczad Bardzo ambitni piechurzy nie mogą pominąć wejścia na Tarnicę (1286 m Robimy pętelkę, ruszając z Wołosatego niebieskim szlakiem na najwyższy szczyt Bieszczad, a następnie czerwonym przez Halicz (1333 m i Rozsypaniec (1280 m docieramy do szutrowej ścieżki wiodącej z powrotem do punktu startu. To najmniej przyjemna część wędrówki. Szczęściarze mogą załapać się na stopa. Niestety na początkowym odcinku kursują tylko samochody straży granicznej. Wyruszając na tę kilkunastokilometrową wycieczkę, nie wierzyłam, że nasze dzieci dadzą radę bez marudzenia pokonać całość trasy. Udało się! Atrakcje Bieszczad poza górskim szlakiem Od trudów górskich wycieczek najlepiej odpocząć, proponując dzieciom inne atrakcje Bieszczad: zwiedzanie minizoo zwierząt leśnych w Lisznej, pokazowej zagrody żubrów w Mucznem czy ośrodka dydaktycznego w Ustrzykach Dolnych oraz przede wszystkim – przejazd kolejką bieszczadzką. Można też pojeździć na konikach lub przysiąść w kultowym barze bieszczadników Siekierezada w Cisnej. Okazało się jednak, że nasze małe biesy i czady wolą bardziej hasać po górach… Ponoć tylko po raz pierwszy przyjeżdża się w Bieszczady, potem się w nie wraca – my należymy do osób, które na pewno wrócą tu niejeden raz, i to z pewnością z dziećmi! Malownicze szlaki to nie jedyna atrakcja Bieszczad, fot. Bieszczady z dziećmi. Rodzinny wypad w góry praktycznie Wyposażenie w góry Dzieci, tak jak dorośli, powinny być odpowiednio ubrane, szczególnie jeśli planujemy ambitniejsze trasy, a pogoda jest niepewna. Pamiętajmy o: wygodnych butach za kostkę, kurtce przeciwdeszczowej, ciepłej bluzie (nawet latem), czapce z daszkiem na słonce lub cieplejszej w zimniejsze pory roku. Jako osłona od wiatru świetnie sprawdzi się kurtka typu sofshell, przydadzą się ochraniacze (stuptuty) i kijki trekkingowe. Nie zapomnijmy o kremie z filtrem, plastrach na otarcia, ew. środku na komary. Na drogę bierzemy napoje, najlepiej wodę w dużych ilościach lub herbatę w termosie oraz kanapki i inne przydatne przekąski. Odznaki turystyczne W czasie wycieczek po górach w Polsce skrupulatnie gromadzimy pieczątki. Można je zdobyć w schroniskach, kasach, atrakcjach turystycznych. Starsze dzieci mogą zdobywać Górską Odznakę Turystyczną, a młodsze Dziecięcą Odznakę Turystyczną PTTK. Szczegóły na Noclegi Niemal w każdej bieszczadzkiej miejscowości znajdziemy wiele możliwości noclegowych o różnym standardzie: od schronisk, poprzez agroturystykę, po pensjonaty. Najdalej na wschodzie kraju znajdują się piękne i dziewicze Bieszczady. Zimą niektóre miejsca są tam dostępne jedynie na nartach. Czekają tam też jedne z najciekawszych i najdłuższych w Polsce tras do uprawiania narciarstwa biegowego. Znajdziemy je np. na stokach Żukowa w sąsiedztwie Ustrzyk Dolnych. Na narty biegowe mogą się Choroba bieszczadzka – co robić, gdy dopadnie nas zimą? Choroba bieszczadzka. Może dopaść każdego i o każdej porze roku, szczególnie groźna dla zapalonych włóczykijów i górołazów. Im dłuższa terapia, tym skuteczniejsza, choć nie zapobiega, niestety, nawrotom choroby. Tym razem testujemy czterodniową zimową terapię. Połonina Wetlińska, Tarnica-Halicz-Rozsypaniec, Tworylne, Krywe i źródła Sanu – czujecie tęsknotę w sercu? To znak, że niechybnie zaraza Was nie ominęła. Podobnie jak nas. Zapraszamy w zimowe Bieszczady! Dzień 1. Połonina Wetlińska zimą Dzień 2. Hulskie, Krywe i Tworylne – spacer do serca zapomnianych Bieszczadów Dzień 3. Tarnica – Halicz – Rozsypaniec Dzień 4. Doliną Górnego Sanu do grobu Hrabiny, Bukowiec – Sianki
Gdzie zimą nad morze z dzieckiem? , 4.8 z 5 w oparciu o 19 opinii. Wiele rodzin latem odwiedza polskie wybrzeże, ale zimą też może być tam pięknie. Bałtyk zyskuje wtedy zupełnie nowy blask. W sezonie wakacyjnym nadmorskie kurorty i kąpieliska oblegane są przez setki tysięcy turystów, w tym także przez rodziny z dziećmi, i to się
Pytanie o to gdzie jechać w Bieszczady zimą jest jednym z częściej pojawiających się wśród miłośników tych gór tuż po zakończeniu turystycznego sezonu letniego oraz jesiennego. Okres zimowy staję się zresztą wśród turystów z roku na rok coraz częściej ulubioną porą roku na wyprawę w Bieszczady. Ktokolwiek był o tej porze roku w tych niezwykłych górach będzie wiedział dlaczego tak się dzieje. To właśnie wtedy Bieszczady przedstawiają chyba najbardziej bajkową scenerię. To wówczas wędrując przez drzemiące pod śniegiem lasy oraz oblodzone połoniny możemy poczuć się jakbyśmy przebywali w bajkowej krainie lodu. Latem w górach był chyba każdy z nas, ale zima to co innego… Wiele osób zastanawia się czy warto jechać w Bieszczady zimą, czy to bezpieczne i mądre oraz na jakie szlaki się wówczas wybrać? Na wszystkie te pytania próbowaliśmy udzielić niedawno odpowiedzi w naszych postach. Argumentowaliśmy, że zimowy wyjazd w Bieszczady to wspaniały pomysł i niezwykła przygoda o ile przygotujemy się odpowiednio do takiego wypadu. A skoro już zdecydowaliśmy się na ten krok to teraz warto odpowiedzieć na pytanie o to gdzie jechać w Bieszczady zimą. Zaczynajmy! Wetlina Opisu tego, gdzie jechać w Bieszczady zimą nie sposób nie zacząć od Wetliny. Miejscowość ta, również latem, pełni rolę tutejszego Zakopanego – jest centrum życia turystycznego, chociaż oczywiście nie jest tak duża i zatłoczona jak jej tatrzański odpowiednik. Swoją popularność Wetlina zawdzięcza niemal idealnemu położeniu pośród gór i w bezpośredniej bliskości do wejścia na najpiękniejsze bieszczadzkie szlaki. To właśnie również z tego samego względu polecamy tę miejscowość jako najlepszą dla tych, którzy planują zimowe wycieczki na Połoninę Caryńską, Wetlińską czy Rawki. Znajdziemy tu także sklepy, bary i restauracje – słowem wszystko, czego potrzebuje turysta. Kalnica Kalnica to maleńka wieś pełna miejsc noclegowych leżąca nieopodal Wetliny, na trasie pomiędzy nią, a kolejną większą bieszczadzką miejscowością – Cisną. Dlaczego wspominamy o niej mówiąc o tym gdzie jechać w Bieszczady zimą? Otóż to właśnie tu znajduje się położony najbardziej we wnętrzu gór wyciąg narciarski. To właśnie z uwagi na to, że Kalnica aspiruje do miana miejscowości odpowiadającej na potrzeby wszystkich kochających białe szaleństwo uważamy, że warto tutaj o niej wspomnieć. Dodatkowo miejscowość ta leży w bardzo dogodnym miejscu dla wszystkich pragnących zdobywać bieszczadzkie szczyty pokryte zimową szatą – wyruszymy stąd na Smerek lub na Okrąglik. Muczne Jeśli o Kalnicy powiedzieliśmy, że jest maleńką wsią to o Mucznem należałoby rzec, że jest to właściwie osada leśna. Ta miejscowość zagubiona gdzieś głęboko we wnętrzu tzw. bieszczadzkiego worka przez lata była kompletnie niedostępna dla turystów, a dotarcie w jej rejony było marzeniem niejednego śmiałka. Dziś dojedziemy tu wygodnie niedawno odnowioną asfaltową drogą, a nocleg znajdziemy w jednym z kilku dostępnych tu miejsc. Zastanawiając się gdzie jechać w Bieszczady zimą i myśląc o Mucznem należy zadać sobie także pytanie o to, co będziemy tu robić. Na tym całkowitym odludziu mamy do dyspozycji niejedną możliwość – narty biegowe, spacery, czy zdobycie Bukowego Berda i być może nawet Tarnicy. Muczne to jednak przede wszystkim idealna samotnia na wypad z dala od cywilizacji i zgiełku miast. Lutowiska Lutowiska to niewielka miejscowość leżąca nieco mniej we wnętrzu Bieszczadów niż te opisywane powyżej. Położona jest ona przy trasie z Ustrzyk Dolnych do Górnych u podnóży Otrytu. Ta niepozorna dziś wieś może się poszczycić niezwykłą i wielowiekową historią, po której do dzisiaj zostały nieliczne ślady. Do lokalnych zabytków i osobliwości należą bez wątpienia ruiny spalonej w trakcie ostatniej wojny synagogi, niezwykły żydowski cmentarz położony na wzgórzu za dzisiejszą szkołą czy puste miejsce po rozebranej cerkwi wraz z niewielkim zachowanym cmentarzykiem. Co jednak przede wszystkim sprawia, że powinniśmy wziąć Lutowiska pod uwagę myśląc o tym gdzie jechać w Bieszczady zimą? Przede wszystkim jest to wprost idealne położenie miejscowości jeśli zamierzamy zwiedzać, choćby samochodem, miejsca związane z bieszczadzką historią – blisko stąd do Bystrego, Michniowca czy Lipia. Z łatwością dotrzemy z Lutowisk także do sąsiedniego Smolnika nad Sanem z jego niezwykłą bojkowską cerkwią oraz do zapierających dech w piersiach Tworylnego i Krywego. Lutowiska to także wspaniałe miejsce do spacerów po okolicy czy narciarstwa biegowego. Zatwarnica Jak pewnie zauważy uważny czytelnik, próbując odpowiedzieć na pytanie gdzie jechać w Bieszczady zimą sugerujemy przede wszystkim małe miejscowości, niejako „zagubione na końcu świata”. Taka już bowiem nasza natura, że notorycznie w wolnym czasie próbujemy uciec od codzienności, miast, tłoku i hałasu w takie właśnie miejsca trochę „nie z tego świata”. Taką ostatnią miejscowością na naszej liście będzie Zatwarnica. Wieś ta położona jest u północnych zboczy Połoniny Wetlińskiej, pomiędzy jej granią, a doliną Sanu meandrującego pod zboczami Otrytu. Jest to jedno z tych miejsc na świecie gdzie naprawdę „diabeł mówi dobranoc”. Dostaniemy się tu wąską, asfaltową szosą prowadzącą z Procisnego. Dalej przy tym niż do Zatwarnicy jechać się nie da – droga kończy się przy wejściu na tereny Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Kto chciałby kontynuować podróż będzie zmuszony zrobić to na pieszo w kierunku Suchych Rzek. Zatwarnica to wprost wymarzone miejsce dla tych, którzy kochają samotność, poczucie odcięcia od świata zewnętrznego oraz kontakt z dziką, nieposkrmioną przyrodą. Do tutejszych atrakcji należy kontemplowanie ciszy, spacery na tereny pobliskich dawnych bojkowskich wsi, wejście w góry chociażby na wspomnianą już Połoninę Wetlińską lub Dwernik Kamień lub po prostu spędzanie czasu przy kominku z dobrą książką w ręku. Gdzie jechać w Bieszczady zimą – podsumowanie Wszystkich zastanawiających się gdzie jechać w Bieszczady zimą w te strony wiedzie wciąż możliwe tu do odnalezienia poczucie odizolowania od świata, zagubienia w czasie i przestrzeni, cisza i spokój. Ten spokój Bieszczady zawdzięczają w dużej mierze faktowi, że brak tutaj jednej, dużej, dominującej miejscowości, w której skupiałby się cały ruch turystyczny. Wręcz przeciwnie, w Bieszczadach spotkamy rozsiane po całym ich terenie maleńkie wsie i miejscowości liczące nieraz dosłownie po kilkadziesiąt domów. To właśnie tu możemy poczuć prawdziwą pustkę i odcięcie od świata. Wrażenia te spotęgowane są jeszcze dodatkowo w okresie zimowych, kiedy to w Bieszczadach przebywa zdecydowanie mniej turystów niż w sezonie letnim. Czeka tu na nas o wiele więcej miejscowości niż te wspomniane w naszym poście. Inne, o których moglibyśmy pomyśleć to chociażby Wołosate, Ustrzyki Górne, Smerek, Cisna, Terka, Bukowiec, Polana i wiele innych. To właśnie ta mnogość możliwości sprawia, że w Bieszczady wracamy raz po raz jak przyciągani magnesem, również zimą, do czego i Ciebie zachęcamy! Gru 11, 2016 Na pewno można go zobaczyć w Zagrodzie Pokazowej Żubra w Mucznem. Jadąc Wielką Pętlą Bieszczadzką, o której na pewno napiszemy więcej, warto zboczyć kilka kilometrów, żeby ją zobaczyć. Szczególnie z dziećmi. Atrakcja jest darmowa, wszystko dobrze zorganizowane włącznie ze ścieżką dydaktyczną.Co można robić zimą w Bieszczadach? Czy warto pojechać w góry zimą z dziećmi? Jak wyglądają szlaki i drogi dojazdowe? Czy dziecko da radę wędrować w takich warunkach? Jak wybrać zimowe szlaki? Wszystkie te pytania zadawaliśmy sobie przed naszym tegorocznym wyjazdem. Postaramy się na nie odpowiedzieć jak najbardziej konkretnie. W Bieszczadach zakochaliśmy podczas naszego pierwszego pobytu: Postanowiliśmy sobie wtedy, że na pewno wrócimy. Miały być jesienne połoniny, skończyło się na śnieżnej i mroźnej zimie. Taki wyjazd to duże wyzwanie logistyczne, warto dobrze się do niego przygotować. Dlaczego? Nieco irytacji na głupotę ludzką pokazaliśmy w jednym z postów na FB. Wieża widokowa na Jeleniowatym w Mucznem Zacznijmy od opisu szlaku do jednej z najnowszych atrakcji Bieszczad. Tak dla przykładu, dlaczego nawet na teoretycznie proste wyjście trzeba się dobrze przygotować. Trasa jest opisywana jako niezbyt wymagająca i przy tym niedługa. Taka dla „Grażyn i Januszy”. Może latem i tak jest, ale zimą i w śniegu to zupełnie inna bajka. Jak to jeden z naszych czytelników napisał, naoglądali się “Watahy” i poszli w Bieszczady na spacer. Ludzie momentami zapominają, że Bieszczady to góry! Szlak na wieżę widokową w Mucznem – czy jest trudny? Do wieży prowadzą dwie drogi. Obie są oznakowane kartkami ze strzałkami kierunkowymi do wieży. Pierwsza zaczyna się tuż za budynkiem Centrum Promocji Leśnictwa i trafić na nią można kierując się na mały drewniany mostek. Jest to szlak krótszy, ale dość stromy. Momentami trudny do przejścia, szczególnie zimą i w oblodzeniu. Nam w pakiecie z dzieckiem 4,5 roku wejście zajęło około godziny. Raczki i kijki to wyposażenie obowiązkowe! Bez tego ludzie wpadają na „genialne” pomysły zjeżdżania na pupach, bo sobie nie radzą. Ze względu na duże nachylenie i przewidywane trudności w zejściu na powrót wybraliśmy inną drogę. Drugi szlak również zaczyna się w Mucznem. Należy przejść kawałek drogą w stronę Tarnawy, aż do znaków kierujących na ścieżkę dydaktyczną Brenzberg i wieżę widokową. Ta trasa jest zdecydowanie łatwiejsza, bardziej płaska (jest tylko jedno bardziej strome krótkie podejście) i przyjazna do wędrówki, szczególnie zimą. Nadal jednak nie jest to spacer po dolinkach! Raczki i kijki dobrze jest mieć, dużo wygodniej się wtedy idzie. Wózkiem nie wjedziecie. Wieża widokowa w Mucznem w Bieszczadach – czy warto? Wieża stoi na szczycie Jeleniowatego i góruje nad Mucznem. Ma aż 34 metry wysokości i jak to stwierdziło nasze dziecko, byliśmy wyżej niż drzewa. Po drodze nie ma widoków, ale na szczycie jest cudnie. Rekompensuje to wszystkie trudy wędrówki 🙂 . Z górnego tarasu widzimy panoramę Sanu, połoniny oraz Muczne z góry. Na pewno jest to cel wart wejścia. Co zobaczyć w okolicy wieży widokowej w Mucznem? Po drodze (dosłownie, nigdzie nie trzeba skręcać) można zatrzymać się przy pokazowej zagrodzie żubrów czy plenerowym muzeum wypału węgla. Można też pojechać bardziej w głąb bieszczadzkiego worka na Torfowisko Tarnawa. I w ten sposób mamy plan na cały dzień. Z tym, że torfowiska to raczej latem, bo zimą dojazd jest bardzo trudny. Ubranie zimą w góry Na cebulkę, ciepło i wygodnie. Odpowiednio do warunków. W śniegu na przedeptanym szlaku stuptuty i raczki. Na nieprzedeptanym dla bardziej odważnych – rakiety śnieżne. Mniejszemu dziecku wygodniej jest w kombinezonie. Pod spód oczywiście bielizna termiczna i dodatkowa warstwa ubrania. Dla maluchów ze stopą w rozmiarze mniejszym niż 35 ciężko jest znaleźć raczki. Nam sprawdziły się mini raczki dziecięce (jedyne jakie znaleźliśmy) montowane na paski z kolcami tylko na środku stopy. Dla dorosłych raczki czy stuptuty można kupić choćby w Decathlonie. Kijki też są bardzo przydatne, ułatwiają marsz i można się o nie zaprzeć jak jest ślisko. Piotrek: Dodam coś od siebie. Otóż nadal wiele osób dziwi się, że “na dole” jest ciepło i przyjemnie, a “na szczycie” robi się lodowato i bardzo wietrznie. Warto to brać pod uwagę szykując się w góry, niezależnie czy to zimą, czy w innych porach roku… Dobór zimowego szlaku i drogi dojazdowe Nie ma co szaleć i porywać się na zbyt wiele. Nam tak na prawdę tym razem nie udało się pójść na żaden inny dłuższy szlak oprócz wejścia na wieżę w Mucznem. Dlaczego? Przecież mieliśmy zaplanowane choćby Sine Wiry czy ścieżkę dydaktyczną „Na Stokach Żukowa”. Z bardzo prostego powodu. Warunki były dość trudne, w momencie kiedy byliśmy w górach spadło bardzo dużo świeżego śniegu na zamarzniętą pokrywę lodową i było bardzo ślisko. Inna sprawa to drogi dojazdowe. Obwodnica Bieszczadzka była względnie przejezdna, ale już mniejsze drogi niekoniecznie. Nie chcieliśmy ryzykować skończenia gdzieś w rowie z dzieckiem w samochodzie. Jak wyglądają boczne drogi można zobaczyć na przykładzie tej do Mucznego. Jej stan Piotrek konsultował z Centrum Promocji Leśnictwa. To oni powiedzieli nam, że droga jest biała, ale przejezdna i damy radę. Tym razem nawet nie założyliśmy łańcuchów. Ale zimą zawsze warto je ze sobą mieć. Podobnie jak saperkę, linkę do holowania i latarkę czołówkę. O kocu, jedzeniu i piciu w aucie chyba nie muszę przypominać. Czasem czegoś nie da się zrobić. Nam za pierwszym podejściem nie udało się wjechać choćby na parking przy ruinach zamku Sobień. Dopiero dwa dni później jak się śnieg trochę „uleżał”, jakoś dało radę. Your browser does not support the video tag. Zresztą o samochodzie Piotrek napisze niebawem kilka słów. Sprawdzanie aktualnych warunków pogodowych To jest punkt obowiązkowy niezależnie od pory roku. Taka oczywista oczywistość. Sprawdzamy w rzetelnych źródłach, na stronach GOPR można uzyskać aktualne informacje o warunkach na szlakach. Góry zimą są piękne. Zupełnie inne niż latem. Można się w nich zakochać, musi to być jednak miłość z dużą dozą rozwagi. Da się też wędrować po nich z dziećmi, ale do tego tym bardziej trzeba się dobrze przygotować. Naładowany telefon, papierowa mapa szlaków (bo telefon to jednak tylko sprzęt elektroniczny), latarka czołówka, odpowiedni ubiór, jedzenie i picie, zainstalowana aplikacja “Ratunek”, apteczka i łańcuchy na koła to takie podstawy, bez których nie warto ryzykować zimowych wędrówek. A, no i zimą wcześnie robi się ciemno 😉 To też trzeba wziąć pod uwagę. Czas przejścia zimowego szlaku z dzieckiem mnożymy razy 3 w stosunku do podanych na mapie czasów. Lepiej mieć zapas niż potem ryzykować po ciemku.
tpWQ.