🏙️ Wielkie Odkrycia Geograficzne Dla Dzieci

Wielkie odkrycia geograficzne – wyprawy odkrywcze Europejczyków, głównie Hiszpanów, Portugalczyków (i Włochów w ich służbie), Francuzów oraz Anglików od XIV do XVI wieku. Inicjatorem i za pierwszego nowożytnego odkrywcę uznaje się Henryka Żeglarza, trzeciego syna króla Portugalii Jana I Dobrego. W latach 1415-1445 prowadził wyprawy po wybrzeżach Afryki, odkrywając m.in

W skrócie Zyskaj dostęp do setek lekcji przygotowanych przez ekspertów! Wszystkie lekcje, fiszki, quizy, filmy i animacje są dostępne po zakupieniu subskrypcji. W tej lekcji: przyczyny wielkich odkryć geograficznych,skutki wielkich odkryć geograficznych,najważniejsze wyprawy i odkrycia Europejczyków. Miesięczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Płatność co miesiąc Zrezygnuj kiedy chcesz! 19,90Płatne co miesiąc Zrezygnuj w dowolnym momencie Kontynuuj RABAT 15% Roczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Korzystny rabat Jednorazowa płatność Korzystasz bez ograniczeń przez cały rok! 84,15 7,01 zł / miesiąc Jednorazowa płatność Kontynuuj lub kup dostęp przedmiotowy Dostęp do 1 przedmiotu na rok Nie lubisz kupować kota w worku? Sprawdź, jak wyglądają lekcje na Dla Ucznia Sprawdź się Filmy do tego tematu Materiały dodatkowe politeizm Nowy Świat nazwa jaką Europejczycy nadali Ameryce Północnej i Południowej w epoce wielkich odkryć geograficznych

• charakteryzuje postawę władców, społeczeństwa oraz poszczególnych państw zaangażowanych w wielkie odkrycia geograficzne; • przedstawia sylwetki Henryka Żeglarza, Bartolomeu Diasa, Krzysztofa Kolumba, Vasco da Gamy, Ameriga Vespucciego, Ferdynanda Magellana;

Krzysztof Kolumb urodził się we włoskiej Genui w 1451 r. Jego ojcem był tkacz, a jednocześnie kupiec Dominico Colombo. Miał dwóch braci Bartłomieja i Diega. Przyszły odkrywca ameryki uwielbiał czytać, a ze znalezionych w książkach notatek można uznać, że ulubionymi postaciami byli Marco Polo i Juliusz Cezar. Z morzem związał się już jako nastolatek, a w wieku 14 lat zaciągnął się na statek jako chłopiec okrętowy. Od czasów Fenicjan żeglarze niechętnie opowiadali o celach wypraw - o tym gdzie bywali i jakimi szlakami płynęli. Wyprawy finansowane były głównie przez głowy państw i to oni mieli prawo do otrzymywania pełnych sprawozdań kapitańskich w pierwszej kolejności. Historie z portowych tawern często były nieprawdziwe albo odpowiednio ubarwiane. Wiadomo iż w okresie zdobywania doświadczenia na morzu Krzysztof odwiedził takie kraje jak: Anglia, Irlandia, Islandia, Grecja, a także dotarł do zachodnich wybrzeży Afryki. Po wielu wyprawach zdecydował się osiedlić w Lizbonie. Nie bez powodu. Lizbona była latarnią na świat - miastem, z którego rozpoczynały się największe wyprawy morskie. Człowiekiem, któremu państwo portugalskie zawdzięczało ten zaszczyt był Henryk Żeglarz. Podczas pobytu w Portugalii Kolumb spotykał się z wieloma żeglarzami i uczonymi. Korzystne małżeństwo Kolumba W 1480 roku poślubił pannę pochodzenia włoskiego Filipę Perestrello de Muniz. Pochodziła z biednej rodziny ale w posagu przyniosła mężowi liczne dokumenty i mapy po swoim ojcu Barłomieju Pestrello. Człowiek ten był doświadczonym żeglarzem i zaufaną prawą ręką słynnego opisywanego już Henryka. Przyszły odkrywca Ameryki dokładnie przestudiował bogate w wiedzę żeglarską dokumenty. Po śmierci Filipy Krzysztof przenosi się do Porto Santo. To właśnie tam na przełomie ósmej i dziewiątej dekady XV wieku, włoski podróżnik, zapoczątkował projekt dotarcia do Azji drogą morską w kierunku zachodnim. Pogląd o tym że Ziemia jest kulą wygłosił Arystoteles 350 lat przed Chrystusem. Różne interpretacje biblijne dawały przekonanie o tym, że Ziemia jest płaska. Budowa w czasach Henryka Żeglarza szkoły i obserwatorium w Sagres i zebrane tam obserwcje pozwoliło twierdzić inaczej. Kolumb chciał odkryć krótszą drogę prowadzący do Orientu. Był przekonany, że droga morska na zachód jest krótsza i bardziej opłacalna, ze względu iż handel jedwabiem i przyprawami z Indiami i Chinami był wówczas bardzo istotny dla gospodarki. Szlaki handlowe prowadzące na wschód były nie dość, że długie, a po zdobyciu Konstantynopola przez Turków od 1453 roku praktycznie niedostępne dla świata zachodu. Odkrycie krótszej i łatwiejszej trasy przyniosłoby więc Kolumbowi duże zyski. Przyszły wielki odkrywca po wnikliwym przestudiowaniu map i dzieł starożytnych uznał, że droga do Indii nie jest aż tak niebezpieczna i długa jakby się mogło wydawać. Przygotowania do wyprawy Podróżnik zdecydował się na organizację wyprawy do Indii. Do wypłynięcia potrzebował statków, odpowiedniej załogi i wyposażenia. W celu pozyskania środków w 1483 roku zgłosił się ze swoim planem do portugalskiego króla Jana II. Na nieszczęście dla późniejszego odkrywcy Ameryki królewska komisja najwybitniejszych geografów i astronomów odrzuciła konspekt Kolumba wraz z jego warunkami, argumentując swoją decyzję małym prawdopodobieństwem powodzenia wyprawy. Portugalczycy bowiem mieli otwarte projekty badania wód południowych opływających Afrykę z dużymi osiągnięciami, co w zestawieniu z mętną teorią Kolumba przeważyło szalę. Włoch jednak nie dał za wygraną i był na tyle zawzięty i nieugięty, że trzy lata później w następnej kolejności swoją prośbę skierował do królowej Hiszpanii, Izabelli Katolickiej. Na decyzję musiał czekać aż do zakończenia rekonkwisty, czyli wygnania muzułmanów z Półwyspu Iberyjskiego w styczniu 1492 roku. Po tych wydarzeniach Kolumb miał więcej szczęścia i udało mu się uzyskać pomoc ze strony hiszpańskiej monarchini - po sześciu latach od pierwszej audiencji. Decyzja królowej Izabeli była umotywowana głównie aspektem ekonomicznym, ale równie ważnym argumentem przyszłego odkrywcy była przedstawiona wizja wielu tysięcy nowych dusz wiary chrześcijańskiej. Ponadto Krzysztof Kolumb miał stać się admirałem, rządcą ziem, które odkryje oraz miał otrzymać dziesięć procent zysków z wyprawy. Wymagania niemałe ale zostały zaakceptowane. Pierwsza wyprawa Krzysztofa Kolumba 3 sierpnia 1492 roku to data rozpoczęcia jednej z najważniejszych wypraw w historii ludzkości. Kolumb dowodzący 120 ludźmi na trzech statkach wyruszył, jak przypuszczał, w stronę Indii. Flagowa karaka Santa Maria oraz karawele Pinta i Nina to statki o pojemności kolejno 280, 140 i 100 ton. Oczywiście w porównaniu ze współczesnymi "pogromcami mórz" były nieporównywalnie mniejsze. Z portu Palos kapitan obrał kurs na wyspy Kanaryjskie. Na tym etapie podróży ekspedycję spotkała burza, która uszkodziła statki. 6 września, po wykonaniu wszystkich potrzebnych napraw, Kolumb wraz z załogą wyruszył dalej na zachód. Przez długi czas nie widać było lądu chociaż wodorosty na Morzu Sargassowym sugerowały, że są blisko. Jak się później okazało powierzchnia tego morza to około 6 milionów kilometrów kwadratowych. Wydłużające się kolejne dni wywoływały frustrację i strach wśród załogi, która coraz częściej domagała się powrotu do domu. W tamatych czasach szczególnie po wypłynięciu na nieznane wody żeglarze szybko tracili morale. Ryzyko buntu było na tyle duże, że prawdopodobnie Kolumb prowadził dwa dzienniki równolegle. Jeden na swój własny użytek a drugi do wglądu dla załogi-z przekłamanymi danymi. Niektórzy z marynarzy domyślali się, że dane podawane wieczorami do wiadomości kapitanów innych statków są przekłamane. Na szczęście do jako takiego buntu nie doszło. Kolumb temu kto dostrzeże ląd jako pierwszy obiecał posiadłość w Hiszpanii i wysoką nagrodę. Nie jest jednak prawdą jakoby Kolumb pierwszy dostrzegł Nowy Ląd. Wczesnym rankiem 12 października dostrzegł go majtek pokładowy z "Pinty" niejaki Rodrigo de Triana. Niestety późniejsza decyzja admirała odbiła się negatywnie na stosunku jego załogi do niego samego. Sam kłamiąc oznajmił, że ląd widział zdecydowanie wcześniej. Santa Maria, Pinta i Nina przybiły do nowo odkrytych brzegów wysp Bahama, które to wyspy Włoch objął w posiadanie Hiszpanii i zmienił jej nazwę z Guanahani na San Salvador. Napotkano tam rdzennych, czerwonoskórych mieszkańców wysp, pokojowo usposobionych i ciekawych jak dzieci widoku przybyszów i ich rynsztunku. Przyjęto ich bardzo gościnnie, oddając im swoją własność w zamian za zwykłe, mało wartościowe przedmioty. Następnym przystankiem wyprawy Kolumba była Kuba, wyspa, gdzie podróżnik odkrył tytoń i jego zastosowanie. Kolejną była wyspa Haiti, którą ochrzcił nazwą Hispaniola. To właśnie tam założył pierwszą hiszpańską osadę, w której pozostawił prawie trzecią część załogi. Miało to na celu nawiązanie bliższych relacji z mieszkańcami wyspy i zebranie cennych surowców. Po zabraniu jako dowodów surowców, przypraw, roślin, zwierząt czy szlachetnych kruszców oraz kilku rdzennych mieszkańców Krzysztof Kolumb wyruszył w drogę powrotną do Hiszpanii na jedynym statku jaki przetrwał. Powrót był tak samo trudny jak droga na zachód, bowiem burze i sztormy tylko cudem nie zniszczyły statku, który dobił do portu Palos 15 marca 1493 roku. Krzysztof Kolumb został powitany jak bohater i nagrodzony szeregiem oznaczeń. Mieszkańców odkrytych terenów nazwano zaś Indianami, gdyż ludność (oraz sam Kolumb, przede wszystkim) żyła w przeświadczeniu, że ekspedycja dotarła do brzegów Indii. Druga wyprawa Pół roku od powrotu z nowo odkrytego kontynentu do Hiszpanii Krzysztof Kolumb stanął na czele kolejnej ekspedycji - tym razem kolonialnej. Flota składająca się z 17 statków i 1500 ludzi wyruszyła na drugą wyprawę we wrześniu roku 1493. Jej celem było odkrycie nowych ziem oraz dotarcie do tych, które odkrył około rok wcześniej. Tym razem jednak zabrał ze sobą surowce, pożywienie i zwierzęta potrzebne do zagospodarowania opóźnionych w rozwoju obszarów. Innym celem misji było nawracanie niewiernych pogan, dlatego też na wyprawę zabrano szereg księży. W odróżnieniu od poprzedniej Kolumb obrał kurs bardziej na południe. Dzięki temu odkrył nowe tereny między innymi: Dominikę, Guadelupę czy Portorico. Dotarłszy na Haiti doznał ogromnego szoku, ponieważ cała załoga pozostawiona poprzednim razem została wymordowana a fort zniszczony. Okazało się, że kolonizatorzy zachłannie rościli sobie prawo do lokalnych dóbr i kobiet. Kolumb przemierzył wyspę i podjął decyzję o wybudowaniu kolejnej osady. Tym razem pozostawił w niej 56 ludzi, w tym swojego brata Diega. Następnie dotarł do wybrzeży Jamajki, spotkał się tam jednak z oporem ze strony mieszkańców wyspy. Tuż potem przybył na Kubę, którą uznał już za część Azji. Jakby wcześniejszych problemów było mało, Kolumb zachorował i był zmuszony wrócić na Haiti. Zastał tam jednak sytuację nawet gorszą niż poprzednio. Brak rezultatów w poszukiwaniu cennych kruszców, febra, niedostatek jedzenia, egzotyczne choroby i ciężka praca doprowadziły do znacznego ochłodzenia (i tak już chłodnych) relacji załogi z Kolumbem. Wysłano nawet na niego skargę do królowej Izabelli. Pogarszający się stan dowódcy i coraz większe problemy zmusiły Krzysztofa Kolumba do powrotu do Hiszpanii na dwóch pozostałych statkach i w towarzystwie małej załogi. Rządy pozostawił w rękach swoich braci - Diega i Bartolomeo. Po powrocie udało mu się odzyskać zaufanie królowej Hiszpanii i namówić króla na wyrażenie zgody na trzecią podróż. Trzecia wyprawa W trzecią podróż Krzysztof Kolumb wypływa 30 maja 1496 roku. W skład floty wchodziło sześć okrętów. Wyprawa wyruszyła z portu w Sewilli. Załoga z założenia składała się z rzemieślników i wykwalifikowanych robotników, w tym górników i płukaczy złota. Jednakże niekorzystne wieści roznoszone przez najtchórzliwszych członków drugiej wyprawy zniechęciły specjalistów do przystąpienia do wyprawy i admirał musiał zadowolić się więźniami i wykolejeńcami, którym obiecano wolność za posługę na statku. Takim też zespołem Kolumb odkrył dobrze rozwiniętą wyspę Trynidad. Następnie wyruszyli dalej na zachód i po dwóch dniach podróży dotarli do delty rzeki Orinoco i tym samym do stałego lądu Ameryki Południowej, gdzie tubylcy bardzo życzliwie powitali obcych. Kolejnym punktem podróży, już w pewien sposób stałym, była Hispaniola (Haiti). Podobnie jak ostatnim razem, sprawy nie układały się tam najlepiej. Niejaki sędzia Roldan stanął na czele buntu, który wynikł z niezadowolenia z rządów braci Włocha. Rebelianci otrzymali nawet wsparcie Indian. By stłumić bunt, Kolumb postanowił zawrzeć zgodę z Roldanem. Opłacił też Hiszpanów i pozwolił wrócić do domu tym, którzy tego chcieli. Pozostałym wyznaczył zaś ziemie. Zgodził się również wysługiwać się rdzennymi mieszkańcami, którzy zaczęli być traktowani jak niewolnicy i służba. W 1500 roku na Hispaniolę przybył Francisco Bombadilla, który miał za zadanie "uporządkować" panujące na wyspie stosunki. Wysłuchawszy uwag i skarg na panowanie braci Kolumbów, Bombadilla uwięził Krzysztofa i Diega i odesłał ich z powrotem do Hiszpanii. Gdy królowa Izabella dowiedziała się o incydencie odwołała Bombadillę i natychmiast uwolniła odkrywcę Ameryki. Pozbawiła go jednak wszystkich przywilejów i godności, na Hispaniolę wysłała zaś innego gubernatora. Czwarta wyprawa Na czwartą i ostatnią podróż zdecydował się Kolumb, gdy dowiedział się o tym, że Vasco da Gama odkrył morski szlak prowadzący do Indii. W maju 1502 roku wyruszył w podobnym kierunku co za każdym poprzednim razem. Omijając odkryte już wyspy dotarł do półwyspu Jukantan i obrał kurs na południe. Po drodze podróżnicy zachwycali się pięknem architektury i poziomem rozwoju mieszkańców Ameryki Środkowej. Tuż przed przybyciem do Veragui, w pobliżu Hondurasu, huragan uszkodził statki a dowódca wyprawy ciężko zachorował. Sytuacja wydawała się beznadziejna. Indianie próbowali przegonić najeźdźców, kończyły się zapasy a statki były uszkodzone i uniemożliwiały dalszą podróż (ostatecznie stracił je najprawdopodobniej na Jamajce). Kolumb był wtedy zdany na łaskę gubernatora Ovando do którego dostał się przy pomocy Mendeza, towarzysza podróży. Po ciężkiej wyprawie, pełnej chorób i problemów, powrócił w 1504 roku do Hiszpanii. Ostatecznie żadna z jego wypraw nie przyniosła mu większych korzyści. Targany poczuciem niesprawiedliwości zmarł samotnie dwa lata po powrocie w mieście Valladolid. Tam też został pochowany, aczkolwiek jego zwłoki przeniesiono później do Sevilli, następnie na San Domingo, potem do Havany i w końcu wróciły do Sevilli. Krzysztof Kolumb - wielki odkrywca Krzysztof Kolumb był bez wątpienia postacią wybitną ale jednocześnie kontrowersyjną. Z jednej strony wielki odkrywca i na wieki zbudował pozycję Hiszpanii, z drugiej zaś chciwość uczyniła go osobą brutalną i okrutną. Tubylców więził i traktował jak niewolników, a w osadach rządził żelazną ręką posługując się polityką tyranii, był również oskarżony o ludobójstwo. Kolumb został zapamiętany jako postać czarno-biała. Jedno jest pewne - dokonał rzeczy wielkich na polu odkryć geograficznych i stał się legendą, na której miano pracował latami. Czy Krzysztof Kolumb był Polakiem? Amarykański historyk Manuel Rosa przeprowadził wieloletnie badania na temat życia Krzysztofa Kolumba i jego pochodzenia. Według niego król Polski Władysław III nie zginął w bitwie z Turkami pod Warną w 1444 roku. Uważa on, że przeżył i znany jako Henryk z Niemiec osiadł na Maderze. Tamże poślubił szlachciankę i miał z nią syna, którym właśnie był Krzysztof Kolumb. Historyk przestudiował dostępne kroniki oraz dokumenty i doszedł do wniosku, że odkrywca Ameryki nie był Genueńczykiem jak najczęściej określa się pochodzenie Kolumba tylko synem polskiego króla. Rosa przedstawił prośbę o porównanie DNA wielkiego odkrywcy z ojcem Warneńczyka Władysława Jagiełły. Sprawa odbiła się szerokim echem na świecie w roku wydania książki Rosy "Kolumb. Historia nieznana" w 2010. Jak dotąd nie poinformowano opinii publicznej czy wykonano badania DNA i czy wyniki potwierdzają polskie pochodzenia Krzysztofa Kolumba. Jest to jak na razie tylko hipoteza.

^{Karta odpowiedzi do testu „Wielkie podró że” Zadanie Prawidłowa odpowiedź Ilość punktów 1 b)Krzysztofa Kolumba 1 2 c)Włochem 1 3 c) Santa Maria, Pinta, Nina 1 4 Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę w 1492 roku. 3 5b)Chin 1 6 b) proch, papier 1 7 c) Ferdynanda Magellana 1 8 Po 1 punkcie za podanie dwóch przyczyn. 2}

Na przestrzeni dziejów ludzie zawsze zastanawiali się, co było za następną górą, oceanem, rzeką, a nawet planetą. Odkrywcami są ludzie, którzy przetarli szlak w drodze do nowych miejsc. Każdy wie, kim byli Marco Polo i Krzysztof Kolumb. Ale czy wiesz, że Krzysztof Kolumb posiadał egzemplarz książki napisanej przez Marco Polo, pełnej odręcznie napisanych przez Kolumba notatek, które posłużyły za inspirację do jego słynnej podróży? Pisaliśmy dotychczas o ciekawostkach na temat oceanu spokojnego oraz ciekawostki o odkryciu Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Oto lista 10 największych odkrywców jakich znała ziemia. 1. Krzysztof Kolumb (1451-1506) Włoski odkrywca. Kolumb odbył cztery przełomowe podróże do Ameryki. Kolumb chciał zrobić to, co zrobił Vasco Da Gama – odkryć Indie. Ale zamiast tego wylądował na Bahamach. Od tego czasu Kolumb wielokrotnie odwiedzał zachodnią krainę i był też w Południowej. Krzysztof Kolumb jest odkrywcą, któremu przypisuje się odkrycie Ameryki. Oczywiście, w tym czasie w Ameryce mieszkali już ludzie, których nazywamy rdzennymi Amerykanami. Był nawet Europejczyk Leif Ericsson, który najprawdopodobniej wcześniej był w Ameryce. Jednak to właśnie podróż Kolumba rozpoczęła eksplorację i kolonizację obu Ameryk. 2. Vasco Da Gama (1469 – 1524) Vasco Da Gama był portugalskim odkrywcą, który jako pierwszy Europejczyk dotarł do Indii drogą morską. Da Gama odbył bezpośredni rejs do Indii – podróżując po Przylądku Dobrej Nadziei w RPA. W 1498 roku Vasco Da Gama dotarł do Calicut (obecnie Kozhikode) w Kerali. Portugalski odkrywca przemierzył Atlantyk i Ocean Indyjski, aby dotrzeć do „Wschodu”. Doprowadziło to do zwiększenia liczby rejsów morskich z całej Europy. 3. Marco Polo (1254-1324) Był weneckim podróżnikiem i odkrywcą, który odbył przełomowe podróże do Azji i Chin. Jego podróże i pisma pomogły otworzyć Daleki Wschód na Europę i zainspirowały Krzysztofa Kolumba i wielu innych odkrywców. Na początku lat 70. włoski odkrywca Marco Polo wyruszył z ojcem i wujkiem w podróż do Azji. Podróżował po Persji, Afganistanie, Mongolii i Chinach. Droga, którą podążali, znana jest obecnie pod nazwą Jedwabnego Szlaku. Marco Polo osiadł w Pekinie, skąd prowadził wyprawy do innych części Chin, ówczesnej Birmy i Indii. Wrócił do Włoch po zwiedzeniu Singapuru, Sumatry i Indii. 4. Ferdynand Magellan (1480-1521). Portugalia dała światu wielu swoich wielkich odkrywców, takich jak Magellan, pierwszy nawigator, który przemierzył Pacyfik i poprowadził wyprawę, która ostatecznie opłynęła cały świat. Na wyprawie Magellana zginęło około 232 żeglarzy, w tym sam Magellan, który został poćwiartowany na kawałki przez plemię na Filipinach. Magellan był finansowany przez Hiszpanię, a nie Portugalię. 5. James Cook (1728-1779) Był brytyjskim eksploratorem, który odbył przełomowe rejsy na Ocean Spokojny. Podczas trzech wielkich rejsów pod koniec XVIII wieku, Cook stał się wielkim odkrywcą Wysp Pacyfiku i nie tylko. Nawiązał pierwszy europejski kontakt ze wschodnim wybrzeżem Australii. James Cook był pierwszym Europejczykiem, który odkrył Hawaje i tu spotkał swój los z rąk wrogich tubylców. Biorąc pod uwagę długość jego przygody i skalę jego podróży, niezwykłe jest to, że Cook przetrwał tak długo. Wyspy Cooka, które odkrył w 1773 roku jako Wyspy Hervey, zostały przemianowane na jego cześć w 1800 roku. 6. John Cabot (1450-1499) Cabot był włoskim nawigatorem i odkrywcą. Jego prawdziwe imię to Zuan Chabotto, a pod auspicjami króla Anglii Henryka VII odegrał kluczową rolę w odkrywaniu części Ameryki Północnej. John Cabot był urodzonym we Włoszech odkrywcą, który stał się drugim Europejczykiem, który znalazł Amerykę Północną podczas poszukiwania zachodniej drogi do Azji. Odkrył wschodnie wybrzeże Kanady i na zlecenie króla Tudora Henryka VII, zajął ziemię dla Anglii. Jego śmierć pozostaje przedmiotem spekulacji. 7. Amerigo Vespucci (1454-1512). Amerigo Vespucci jest człowiekiem, od którego pochodzi słowo „Ameryka”. Ten Włoch był nie tylko odkrywcą, ale także kartografem i nawigatorem. Potrafił pokazać, że Brazylia nie jest częścią Azji. 8. Bartolomeu Dias (ok. 1451-1500). Portugalski badacz i nawigator Bartolomeu Dias był pierwszym człowiekiem, który dowodził statkiem płynącym na południowy kraniec Afryki. Król Portugalii Jan II zlecił mu znalezienie szlaku handlowego, który prowadziłby do Indii. Podążając wzdłuż wybrzeża Afryki Zachodniej napotkał Przylądek Dobrej Nadziei. 9. Roald Amundsen (1872-1928) Amundsen był norweskim odkrywcą i kluczową postacią w heroicznej erze poszukiwań Antarktyki. Jego wyprawa na Antarktydę w latach 1910-12 odkryła biegun południowy. W 1926 r. poprowadził pierwszą udaną wyprawę na biegun północny. Roald jako pierwszy przeszedł przez Przejście Północno-Zachodnie, trasę, która rozpoczyna się na Oceanie Arktycznym, a kończy na Oceanie Spokojnym. Amundsen jest jednym z czterech ludzi uważanych za liderów Heroicznego Wieku Poszukiwań Antarktycznych. 10. John Smith (ok. 1580-1631). Odpowiedzialny za ustanowienie najwcześniejszej osady dla Anglików w Ameryce Północnej. Jako odkrywca John Smith poruszał się po rzekach pomiędzy zatoką Chesapeake i Virginią. Pomagał również w sporządzeniu mapy obszarów Nowej Anglii i Zatoki Chesapeake. Bonus 11. Neil Armstrong (1930-2012). Pierwszy spacer po księżycu. W 1969 roku cały świat usłyszał te słowa: „To jeden mały krok dla człowieka, jeden wielki krok dla ludzkości”. Neil Armstrong wyróżnia się tym, że jest pierwszym człowiekiem, który chodził po księżycu. Zanim został astronautą w NASA, był pilotem marynarki wojennej i oficerem marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Urodzony 5 sierpnia 1930 roku w Wapakoneta, Ohio, Armstrong wcześnie zajął się lotnictwem. W wieku około 6 lat ojciec zabrał go na przejażdżkę samolotem Forda Trimotora, jednym z najpopularniejszych samolotów na świecie. W wieku 15 lat zgromadził już wystarczająco dużo lekcji latania, aby dowodzić kokpitem, podobno zanim kiedykolwiek zdobył prawo jazdy. Podczas wojny koreańskiej Armstrong odbył 78 misji bojowych, a następnie przeszedł do Narodowego Komitetu Doradczego Lotnictwa (NACA), prekursora NASA. Czytaj dalej: 10 współczesnych odkrywców którzy przekroczyli granice - (liczba ocen: 34)

0M1ZSe.

j7oe7yme0q.pages.dev/282

j7oe7yme0q.pages.dev/173

j7oe7yme0q.pages.dev/297

j7oe7yme0q.pages.dev/353

j7oe7yme0q.pages.dev/259

j7oe7yme0q.pages.dev/212

j7oe7yme0q.pages.dev/53

j7oe7yme0q.pages.dev/132

j7oe7yme0q.pages.dev/255

wielkie odkrycia geograficzne dla dzieci