Wydaje się nam, że w niedużym mieszkaniu najlepiej sprawdzą się małe psy, ale nie jest to regułą. Kilka większych ras z powodzeniem może mieszkać w mniej przestronnym mieszkaniu i nie dostanie z tego powodu klaustrofobii. Nie każdy też mały pies w mieszkaniu o niewielkiej powierzchni będzie czuł się dobrze. Błędem jest zakładanie, że psy do małego mieszkania to po prostu psy małe. Rozmiar psa niekoniecznie powinien być tu kryterium. Wszystko zależy od temperamentu psa, potrzeb w zakresie ruchu oraz tego, jak dalece opiekun będzie mógł zaangażować się w jego życie. Warto też wziąć pod uwagę to, czy nasze niewielkie lokum jest w bloku, czy kamienicy i czy dysponuje balkonem. Ma to znaczenie głównie pod kątem tego, czy możemy pozwolić sobie na bardziej szczekliwą rasę, czy też nie. Idealny pies do małego mieszkania – rasy psów, które sprawdzą się nawet w kawalerce Yorkshire terier Yorkshire terier©PixabayTen około 3-kilogramowy piesek to najmniejszy z terierów. Uwielbia zabawę i bardzo zależy mu na jak największym kontakcie z opiekunem. Z tego powodu nie jest to pies dla osób nadmiernie zapracowanych, bo choć zniesie samotność, to nie będzie z tego powodu szczęśliwy. Należy do terierów, które są psami polującymi. Lubi niezależność i chce mieć „własny kawałek podłogi” – będzie zadowolony, jeśli będzie mógł wychodzić na balkon. Nie jest wymagający w zakresie spacerów. Kilkanaście intensywnych minut aktywności w ciągu dnia zazwyczaj zupełnie mu wystarcza. Trzeba pamiętać, że jest to pies alarmujący – potrafi mocno i długo szczekać, dlatego może być złym wyborem psa do bloku z cienkimi ścianami, w którym zbyt duża ilość odgłosów dochodzących z klatki schodowej może go nadmiernie pobudzać. Zdecyduj się na yorka, jeśli mieszkacie w bloku starego typu (grubsze mury), a mieszkanie, nawet jeśli jest małe, posiada balkon. Pamiętaj, że lepiej, by nie był przez 8-10 godzin sam. Bichon frise (biszon kędzierzawy) Bichon frise©PixabayŁagodne, spokojne, o umiarkowanym temperamencie i jednocześnie niewielkich gabarytów. Biszon frise to pies wprost stworzony do tego, by mieszkać ze swoim panem w niewielkim mieszkaniu i ciągle czuć jego bliskość. Źle znosi samotność, dlatego nie jest polecany do mieszkania, które pół dnia stoi puste. Biszon jest bardzo towarzyski, dlatego będzie bezproblemowym psiakiem na pełnym psów osiedlu – zaprzyjaźni się ze wszystkimi. Jego zaletą w niewielkiej przestrzeni jest też to, że mimo iż jest puchaty, to nie gubi wiele sierści. Niestety, by zachować jej kolor i zdrowie psa, wymaga ona regularnej pielęgnacji i przycinania. Zdecyduj się na biszona kędzierzawego wtedy, kiedy pracujesz z domu bądź dużo w nim przebywasz. Będzie idealny, jeśli mieszkasz na osiedlu z dużą ilością psów i chcesz uniknąć problemów z konfliktami między zwierzętami. Biszon świetnie sprawdzi się nawet w bloku ze ścianami z dykty. Więcej o rasie bichon frise przeczytasz tutaj. Mops Mops©ShutterstockMały, nieco leniwy piesek, który nie potrzebuje dużej dawki ruchu i rzadko biega po mieszkaniu, dlatego poradzi sobie nawet w ograniczonej przestrzeni. To pies, który nie może być zbyt długo sam, bo może dawać znać o swej samotności uporczywym wyciem lub szczekiem. Idealny dla osób, które większość czasu przebywają w domu – wtedy jest psem cichym i spokojnym. Jest bardzo towarzyski – świetny kompan, jeśli w twoim mieszkaniu często pojawiają się goście. Potrzebuje też wygodnego legowiska. Jest dość wybredny i na byle kocu leżeć nie będzie. Wybierz mopsa, jeśli szukasz psa do towarzystwa i możesz być z nim przez większość dnia. To pies, który będzie czuł się dobrze nawet w bardzo małym mieszkaniu. A jeśli do tego sam jesteś osobą, które nie lubi zbyt intensywnej aktywności fizycznej, to stworzycie razem parę idealną. Chin japoński Chin japoński©ShutterstockKolejny mały pies, który nie potrzebuje zbyt dużej ilości miejsca. Jest jednak energiczny i aktywny, dlatego dobrze, by nawet w małym mieszkaniu mógł sobie wytyczyć ścieżki do spacerów. Mimo dość długiej sierści, jej pielęgnacja nie jest uciążliwa, a chin dość dobrze sam dba o jej czystość. Jest towarzyski, choć woli bawić się ze zwierzętami swoich rozmiarów. Choć przywiązany do właściciela, jest w stanie znieść samotność i spokojnie spędzić czas, kiedy właściciel jest w pracy. Można go nawet nauczyć korzystania z kuwety. Lepiej jednak by nie przebywał zbyt długo sam. Możesz zdecydować się na china japońskiego, nawet jeśli twoja praca wymaga okresowych kilkugodzinnych nieobecności w domu, a ty sam nie masz ochoty poświęcać zbyt dużo czasu na pielęgnację psa, za to lubisz zabawę z psem. Chart angielski (greyhound) Chart angielski (greyhound)© PixabayWyścigowy pies w małym mieszkaniu? Jak najbardziej! Te psy, mimo iż potrzebują dużej ilości aktywności, w mieszkaniu potrafią wtopić się w róg kanapy i absolutnie nie przeszkadzać. Są niezależne i odpowiednio do tego przyzwyczajone, mogą znosić nawet kilkugodzinną samotność. Wystarczy, jeśli po powrocie do domu, opiekun zabierze je na długi i intensywny spacer, w którego trakcie pies będzie mógł się wybiegać. To dla jego samopoczucia bardzo ważne, dlatego chart angielski jest lepszym wyborem, jeśli mieszkasz na obrzeżach miasta, skąd blisko do pól i lasów. Wybierz greyhounda wtedy, kiedy możesz poświęcić mu naprawdę sporo czasu na spacery i aktywności oraz kiedy – mimo małego mieszkania – lokalizacja oferuje przestrzeń do wybiegania psa. Jamnik ©ShutterstockNiewielki, ale dynamiczny i dość głośny, dlatego jamnik to pies, którego lepiej nie kupować do mieszkania, w którym słychać, kiedy sąsiad myje zęby oraz kiedy nie ma się czasu na sporą ilość zabawy (bo ryzykujemy wtedy gryzienie przedmiotów dookoła). Jamniki to psy myśliwskie, potrzebują tropić i kopać, dlatego spacer po betonie nie wchodzi w grę. To nie jest pies, który sprawdzi się na nowoczesnych osiedlach, na których trudno o kawałek zieleni. To pies, z którym trzeba wyjść do parku lub na łąkę. Jeśli będzie wybawiony, w ciągu dnia będzie spokojnie leżał na kanapie. Wybierz jamnika, jeśli lubisz długie spacery, masz na nie wolną od betonu przestrzeń i nie przebywasz cały dzień poza domem. Cavalier king charles spaniel Niewielki, aktywny i bardzo towarzyski pies. Nie może pozostawać zbyt długo sam w domu, dlatego to rasa jedynie dla tych, którzy nie wychodzą do pracy na 10 godzin. Za to dla pracujących z domu, to pies idealny, bo szybko uczy się, kiedy jest czas na zabawę, a kiedy trzeba opiekuna zostawić w spokoju. Nie szczeka, choć może przyjąć zachowania innych, jeśli zatem będziesz mieć sąsiada ze szczekliwym psem, cavalier może zacząć go naśladować. Jest ufny – z radością powita gości i inne psy. Wybierz cavaliera, jeśli pracujesz z domu. Ten piesek zaakceptuje każdą ilość ruchu, jaką będziesz mu w stanie zaoferować. Basset hound Basset hound©PixabaySpory pies na krótkich nóżkach. To pies gończy, zatem wymaga odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji węchowej. Zdecydowanie nie sprawdzi się wśród betonu, ale za to będzie szczęśliwy, jeśli damy mu do dyspozycji skrawek dzikiej łąki na obrzeżach miasta. Ma krótkie łapki, dlatego nie lubi chodzenia po schodach. Częste wspinaczki na 3. Pietro mogą skończyć się problemami z kręgosłupem. Dość dobrze zniesie samotność, o ile zostawisz mu zabawki do zabawy. Wybierz basseta, jeśli mieszkasz w bloku z windą, bądź na parterze. To idealny pies, jeśli jeszcze nie masz doświadczenia w opiece. Jak sprawić by pies w małym mieszkaniu czuł się dobrze? Każdy pies, niezależnie od tego, czy jest mały, czy duży i czy mieszka w domu z ogrodem, na salonach czy na 20 m2, potrzebuje: miejsca, w którym będzie odpoczywał i spał, miejsca do jedzenia, miejsca do zabawy. Przed wyborem rasy trzeba zatem zastanowić się, czy w mieszkaniu będzie miejsce na wszystkie psie utensylia. Miejsce do odpoczynku jest niezwykle ważne. Musi dawać psu poczucie bezpieczeństwa i izolacji. W małym mieszkaniu może być problem z tym, by znaleźć zaciszne i spokojne miejsce – jeśli ustawimy psi kojec w przejściu, przy korytarzu, to pies nie będzie z niego korzystał. W małym mieszkaniu bardzo dobrym rozwiązaniem dla psa jest klatka kennelowa. Nie tylko pozwala stworzyć ograniczoną przestrzeń tylko dla psa, ale będzie się idealnie sprawdzać jako psi azyl, na przykład w sytuacji odwiedzin gości (a dla psa, w dwie – trzy osoby w 30. metrowym mieszkaniu to już prawdziwa inwazja). Miejsce do jedzenia dla psa w małym mieszkaniu musi również być wybrane z rozwagą. Po pierwsze, nie może być w miejscu, gdzie psu podczas jedzenia będziemy przeszkadzać. Po drugie, miska powinna również stać w zacienionym miejscu. Po trzecie, w małych mieszkaniach, gdzie kuchnie są zazwyczaj otwarte na salon, część podłogi może być pokryta wykładziną. Miska powinna stać w takim miejscu, by nawet jeśli okaże się, że nasz pupil ma mocny instynkt i tendencje do wyrzucania jedzenia z miski, nie będzie brudził dywanu. Warto pamiętać, że niektóre psy wyrzucają jedzenie z miski wtedy, kiedy postawimy ją zbyt blisko miejsca, w którym zazwyczaj siedzimy czy stoimy – członkowie rodziny są wtedy traktowani jak inni członkowie stada, którzy mogą mieć zakusy na karmę. Postaraj się stworzyć psu miejsce do zabawy. Małe mieszkanie łatwo zagracić, dlatego by zachować maksimum przestrzeni na podłodze, wybieraj wiszące półki i szafki zamiast komód, wykorzystuj pawlacze. Im więcej rzeczy umieścisz wyżej, tym więcej miejsca będzie miał pies na zabawę. Okolica mieszkania – jak wybrać osiedle dobre dla psa? Mieszkając z psem w małym mieszkaniu, koniecznie trzeba zapewnić mu (i to niezależnie od rasy) aktywność na zewnątrz. Spacery i zabawy w których trakcie będzie nie tylko mógł rozprostować łapy, ale również zmienić otoczenie. Jeśli szukasz mieszkania do kupna bądź wynajmu i wiesz, że będziesz w nim mieszkać z psem, zwróć uwagę na to, jak wygląda okolica. Czy w pobliżu mieszka sporo psów (jeśli tak, lepiej wybrać rasę, która świetnie dogaduje się z innymi – np. biszon kędzierzawy), czy jest miejsce, by wyjść z psem na dłuższy spacer, na którym będzie mógł się czuć swobodnie (np. dzika łąka) czy tylko pięknie przystrzyżone trawniki z zakazem wstępu? Jeśli często przebywasz poza domem, zwróć uwagę czy w okolicy są przyjazne zwierzętom kawiarnie bądź sklepy, w których będziesz mógł robić zakupy, zabierając ze sobą psiaka. W Polsce takich miejsc jest na razie mało. Socjalizacja i wychowanie psa, który mieszka w niewielkim mieszkaniu Choć od danej rasy w pewnym stopniu zależy temperament i potrzeby psa, to każdy pies jest inny. Jeśli chcesz uniknąć problemów z sąsiadami, lękiem separacyjnym czy zniszczonymi rzeczami, nie wystarczy wybrać psa rasy uznawanej za cichą czy spokojną. Trzeba psa odpowiednio wyszkolić. Jeśli chcesz dowiedzieć się jak to zrobić, zapraszamy do naszego działu „szkolenie psów”. Przeczytaj również: Psy dla początkujących – jaką wybrać rasę? Pies czy suka? O wyborze szczeniaka Czy jestem gotowy na psa? Odpowiedz na te pytania! Kupno psa – na co zwrócić uwagę wybierając rasę dla siebie?

Maltańczyk to jedna z ras psów, które uznane są za rasy hipoalergiczne, czyli mające najmniejszy potencjał uczulający. Jak wygląda maltańczyk i jakie ma usposobienie? Dlaczego jest psem, którego posiadaniem mogą się cieszyć nawet osoby mające alergię na psa? spis treści 1. Jak wygląda maltańczyk? 2. Usposobienie maltańczyka 3. Historia rasy 4. Żywienie małego psa 5. Higiena małego psa Kąpanie maltańczyka Strzyżenie maltańczyka Czesanie psa Pielęgnacja uszu maltańczyka Oczy maltańczyka Czyszczenie zębów psa Długość pazurów psa 6. Choroby maltańczyków Nawracające zwichnięcia rzepki Atrofia siatkówki u maltańczyków Przetrwałe zęby mleczne Alergie pokarmowe Choroby maltańczyków 7. Cykl rozrodczy maltańczyka 8. Ile kosztuje maltańczyk? 9. Alergia na sierść rozwiń 1. Jak wygląda maltańczyk? Mały, biały, z długim włosem – to właśnie te cechy jako pierwsze rzucają się w oczy. Ten pies charakteryzuje się przede wszystkim białą, gęstą, lśniącą, prostą sierścią (dopuszczalne jednak rzadko spotykane jest umaszczenie w kolorze kości słoniowej). To ona przykuwa wzrok i zachwyca. Maltańczyk należy do małych ras psów, charakterystyczna cecha maltańczyka to niewielki rozmiar i waga – wahają się one w granicach 20-25 cm wysokości w kłębie i 3–4 kg wagi. Zobacz film: "Wpływ zwierząt w domu na rozwój dziecka" Maltańczyk to pies, którego sklasyfikowano jako rasę należącą do psów ozdobnych i do towarzystwa, niegdyś był typowym pieskiem salonowym. Wpływa to na fakt, że maltańczyk jest bardzo przywiązany do swojego właściciela. Co jeszcze charakteryzuje maltańczyka? To, że – jak przystało na eleganta – zawsze nosi głowę prosto i wysoko. Maltańczyk powinien mieć głowę średniej wielkości, warto zaznaczyć, że kufa jest krótsza od czaszki, a trójkątne uszy dokładnie przylegają do głowy. Maltańczyka charakteryzuje też szeroka klatka piersiowa, a także nisko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku dołowi ogon. 2. Usposobienie maltańczyka Potrzeba bliskiego kontaktu z opiekunem, silne przywiązanie, niechęć do bycia w samotności to cechy wyróżniające tego małego pieska. Jest on bardzo towarzyski, a co za tym idzie – energiczny, skory do zabawy, radosny. Usposobienie maltańczyka jest bardzo łagodne, co sprawia, że ta rasa z chęcią jest wybierana przez pary z dziećmi. Trzeba jednak zaznaczyć, że pomimo łagodności i małych rozmiarów maltańczyk jest też psem "z charakterem". Od maltańczyków nie można oczekiwać stuprocentowego posłuszeństwa, ani reagowania na komendy w każdym momencie. W związku z tym warto zainteresować się szkoleniem psów, nie tylko w okresie szczenięcym, ale również, kiedy pies będzie w pełni rozwinięty. To jednak nie wszystko – maltańczyki to psy inteligentne i bardzo szybko uczące się, dzięki czemu można je dosyć łatwo wychować. Jeśli zdecydujesz się na „zaproszenie” do swojego domu i życia nawet dorosłego maltańczyka, wiedz, że będziesz miał w nim najwierniejszego przyjaciela. 3. Historia rasy To jedna z najstarszych ras psów. Maltańczyk znany był już starożytnym Rzymianom, Grekom, Egipcjanom. Nazwa tej rasy nie jest związana z małą wyspą, jaka jest Malta, choć na niej również te małe pieski znane były od wieków. Nazwa wywodzi się od słowa „malat”, co oznacza „zatoka, azyl”. Za ojczyznę maltańczyka uznaje się kraje basenu Morza Śródziemnego. Stamtąd maltańczyki przywędrowały do Europy, na wyspy brytyjskie. Hodowla maltańczyka w Europie rozwinęła się na początku XIX wieku. Maltańczyk w Polsce po raz pierwszy pojawia się we wzmiankach z 1320 roku. 4. Żywienie małego psa Dieta maltańczyka powinna być dostosowana do jego wieku i powinna dostarczać mu odpowiedniej ilości składników odżywczych. Najlepiej stosować dobrej jakości gotową karmę, która jest przeznaczona dla małych ras. Taki posiłek zawiera wszystkie niezbędne dla czworonoga składniki i nie wymaga dodatkowego uzupełniania. Trudniejszą i bardziej wymagającą dla właścicieli opcją jest samodzielne przygotowywanie pożywienia dla maltańczyka. Chude i drobno pokrojone (może być też zmielone) mięso nie powinno stanowić więcej niż połowę dziennej porcji (około 60 gramów) i należy je mieszać z warzywami i ryżem. W przypadku karm domowych problem może stanowić nieodpowiednia ilość składników odżywczych i ich nieodpowiednie proporcje. W tej sytuacji warto też zwrócić uwagę na suplementy witaminowo-mineralne, jednak przed ich zastosowaniem należy skonsultować się z lekarzem weterynarii lub dietetykiem weterynaryjnym. Biorąc pod uwagę umaszczenie i rodzaj sierści maltańczyków, bardzo ważne w ich diecie są kwasy tłuszczowe, biotyna, witamina E, a także składniki mineralne, takie jak miedź i cynk. Należy zwrócić szczególną uwagę na źródła miedzi w pożywieniu psa, gdyż jest ona jednym z mikroelementów, którego nadmiar może prowadzić do pojawienia się żółtawych przebarwień na sierści. Maltańczyki potrafią zjeść zdecydowanie więcej, niż rzeczywiście potrzebują, dlatego bardzo ważne jest, aby nie dzielić się swoim posiłkiem, pomimo błagającego spojrzenia psa. Pomoże to uniknąć nadwagi, która w przypadku tak małych psów, może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych. Maltańczyki nie powinny być karmione resztkami ze stołu, ani dostawać tego co jedzą właściciele, jednak od czasu do czasu można czworonogowi podać psie smakołyki. 5. Higiena małego psa Ze względu na zdrowie i charakterystyczny wygląd psa bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja maltańczyka. Pamiętaj, by dbać o higienę maltańczyka, często go kąpać, strzyc, a także czesać. Kąpanie maltańczyka W przypadku maltańczyków wystarczająca jest kąpiel raz w miesiącu. Do kąpieli maltańczyków należy używać szamponów dla psów przeznaczonych konkretnie dla tej rasy. Najlepsze dla maltańczyków są szampony na bazie naturalnych składników wybielających. Po kąpieli warto też użyć odżywek, aby włos był gładki i miękki, a niektórzy weterynarze polecają używanie lanoliny, gdyż zapobiega ona kołtunieniu się włosa. Po kąpieli powinno się psa uczesać oraz wysuszyć suszarką z letnim nawiewem powietrza (zachowując odpowiednią odległość, aby nie poparzyć i nie podrażnić skóry maltańczyka). Bardzo istotne jest, aby nie dopuścić, żeby woda dostała się od uszu psa. Strzyżenie maltańczyka Ze względu na schludny wygląd maltańczyka oraz jego komfort podczas upałów warto zadbać o regularne strzyżenie psa. W przypadku maltańczyków najczęściej tors psa strzyże się na krótko, a na głowie pozostawia nieco dłuższą sierść, która opada na uszy i szyję. Wykwalifikowany psi fryzjer nie tylko dobierze odpowiednie strzyżenie, ale także sprawi, że pies nie będzie wyglądał na zaniedbanego. Czesanie psa Sierść maltańczyka stale rośnie, a dodatkowo ma tendencje do kołtunienia się, psa należy regularnie, codziennie czesać. Szczotkowanie powinno zacząć się od brzucha, następnie wyczesać łapy, a na końcu grzbiet. Warto też podzielić proces i rozczesywać poszczególne pasma sierści. Do czesania maltańczyka najlepiej sprawdzi się szczotka z gęstym włosiem lub specjalna szczotka groomerska. Mogą się przydać również specjalne preparaty przeznaczone do rozczesywania sierści. Pielęgnacja uszu maltańczyka U maltańczyków często spotykane są problemy z włosami w kanale słuchowym, które mogą powodować zapalenie przewodu słuchowego, dlatego bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja uszu psa. Włosy rosnące w kanale słuchowym powinno się usunąć (najlepiej groomerem) oraz raz w tygodniu przecierać uszy zwilżonym wacikiem kosmetycznym. Przydatne mogą być również specjalne preparaty do czyszczenia uszu. Oczy maltańczyka Oczy maltańczyka należy codziennie przemywać jałowym roztworem soli fizjologicznej. Pomoże to uniknąć przebarwień sierści pod oczami, które spowodowane są wypływaniem łez, zmieniających barwę włosa z białej na brązową. Nadmierne wydzielanie łez u maltańczyka może być spowodowane alergiami, zatkanymi kanalikami łzowymi, zapaleniem spojówki, a także włosami drażniącymi oko. Czyszczenie zębów psa Zęby psa powinny być regularnie czyszczone. Do mycia zębów maltańczyka powinno używać się specjalnych past do zębów dla psów bez fluoru. W zależności od pasty, zęby powinny być czyszczone 2-3 razy w tygodniu lub codziennie. W dbaniu o stan uzębienia czworonoga pomocne będą również gryzaki wspomagające ścieranie płytki nazębnej. Brak odpowiedniej higieny może prowadzić do zapalenia dziąseł i innych chorób zębów, które mogą się przyczynić nawet do utraty wszystkich zębów u psa. W sytuacji, kiedy pies jest źle nastawiony do mycia zębów, po konsultacji z weterynarzem można użyć specjalnych żeli antybakteryjnych. Długość pazurów psa Minimum raz w miesiącu należy kontrolować długość pazurów maltańczyka. Nie zawsze skracanie pazurów będzie konieczne, zdarza się, że jeżeli pies dużo biega po szorstkiej, twardej nawierzchni (przykładowo betonie) to pazury ścierają się w naturalny sposób. Trzeba jednak regularnie sprawdzać długość pazurów czworonoga i w razie konieczności je odpowiednio skracać. 6. Choroby maltańczyków Warto zaznaczyć, że maltańczyki są zazwyczaj bardzo zdrowymi psami, które mogą długo żyć w zdrowiu. Istotne jest, że psy te mogą dożyć nawet kilkunastu lat i nawet w starszym wieku być nadal aktywne. Mimo to, istnieją schorzenia, które mogą się pojawić u maltańczyków. Nawracające zwichnięcia rzepki Maltańczyki ze względu na swój rozmiar i delikatną budowę są szczególnie narażone na urazy mechaniczne kończyn. Oprócz tego maltańczyki narażone są na nawracające zwichnięcia rzepki (występuje dyslokacja rzepki), które są dla psa bardzo bolesne i mogą wymagać nawet interwencji chirurgicznej. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy maltańczyk pomimo zwichnięcia normalnie funkcjonuje. U maltańczyków może wystąpić martwica kości udowej. Jest to choroba związana z genetyką, jednak odpowiednia dieta pomoże uniknąć tego schorzenia. Odpowiednie żywienie maltańczyka i dostarczanie mu wystarczającej ilości witamin i mikroelementów zapobiegnie nadwadze, a co za tym idzie pozytywnie wpłynie na kręgosłup psa i stan kości i stawów czworonoga. Atrofia siatkówki u maltańczyków Genetyczną chorobą degeneracyjną oczu, która może wystąpić u maltańczyków jest postępująca atrofia siatkówki (PRA - progressive retinal atrophy). Przyczyną tego schorzenia jest utrata fotoreceptorów. Ważne są badania genetyczne, ponieważ ślepota związana z tą chorobą pojawia się na etapie, kiedy pies jest dorosły. U maltańczyków może wystąpić również dwurzędowość rzęs, która działa drażniąco na spojówki i rogówkę, przez co prowadzi do ich zapalenia. Oprócz zapalenia spojówek i rogówki, często spotykana jest niedrożność kanalików łzowych. Schorzenie objawia się nadmiernym łzawieniem, czego efektem są przebarwienia sierści pod oczami psa. Przetrwałe zęby mleczne U młodych maltańczyków zdarzają się przetrwałe zęby mleczne. W tej sytuacji dochodzi do zatrzymania zęba mlecznego, obok którego wyrasta ząb stały. Najczęściej dzieje się tak w przypadku kłów. Skutkami tego schorzenia są wady zgryzu, a także gromadzenie na zębach resztek pożywienia i zwiększone odkładanie kamienia nazębnego. Nadmiar kamienia nazębnego może spowodować zapalenie dziąseł, a nawet utratę zębów. Rozwiązaniem tego problemu jest usunięcie przetrwałego zęba mlecznego. Należy zaznaczyć, że wymiana wszystkich zębów mlecznych na stałe powinna zakończyć się około 7-8 miesiąca życia maltańczyka. Alergie pokarmowe Maltańczyki mają skłonności do uczuleń i alergii. W przypadku tej rasy występują alergie pokarmowe i oddechowe. Objawami jakie występują przy alergiach to między innymi wypadanie włosa, wylizywanie łap, zaczerwienienia, pokrzywka, świąd i zapalenia przewodów słuchowych. Alergie diagnozuje się przez wykonanie testów alergicznych, a leczenie polega na wyeliminowaniu czynnika wywołującego uczulenie (przykładowo przez dedykowane karmy i specjalną dietę). Zdarzają się przypadki, kiedy niezbędne jest podanie leków (podaje się wtedy np. kortykosteroidy lub związki wapnia). Choroby maltańczyków Zespolenie wrotno-oboczne jest wadą unaczynienia wątroby. W przypadku wystąpienia tego schorzenia, wątroba nie usuwa toksyn z krwi. Toksyny trafiają ponownie do organizmu maltańczyka, który znajduje się stale w stanie "podtrucia". Diagnozowanie polega na wykonaniu badania USG doppler, badania RTG z kontrastem lub specjalnych badań krwi z testem obciążenia kwasami żółciowymi. Chorobą genetyczną, która może wystąpić u maltańczyków jest zapalenie mózgu. Objawia się przez napady drgawkowe i zaburzenia orientacji u psa. Czasami występuje również sztywność karku i ślepota. Objawy zapalenia mózgu pojawiają się u maltańczyków w wieku od 6 miesięcy do 7 lat. U maltańczyków można pojawić się zespół drżenia białych psów (WSDS). Głównym objawem jest wystąpienie różnie zlokalizowanych drgań ciała psa. Drgania mogą osiągnąć różny stopień nasilenia, od delikatnych wstrząsów, aż do całkowicie obezwładniających. Objawy pojawiają się u psów między 6 miesiącem, a trzecim rokiem życia i najczęściej związane są z jakimś ekscytującym wydarzeniem. WSDS jest chorobą dziedziczną i w jej przypadku wykorzystuje się leczenie immunosupresyjne. Na hipoglikemię, której istotą jest patologicznie niski poziom glukozy we krwi cierpią najczęściej szczenięta maltańczyka. Objawami jakie można zaobserwować są częste omdlenia, utrata przytomności, duże osłabienie i zaburzenia koordynacji ruchów. Hipoglikemię leczy się najczęściej przez wlewy roztworu glukozy lub jeśli pies jest przytomny, podanie glukozy doustnie. Głośny, częsty i suchy kaszel u psa może być objawem wystąpienia zapadu tchawicy u maltańczyka. Polega ono na zwężeniu światła tchawicy doprowadzającej powietrze do płuc, a ataki najczęściej związane są z ekscytującym momentem lub dużym stresem. W diagnostyce zapadu tchawicy wykorzystuje się szczegółowy wywiad z opiekunem czworonoga i badanie RTG. Leczenie uzależnione jest od stadium choroby, w łagodnych przypadkach wystarczą leki uspokajające, środki rozszerzające oskrzela lub sterydy. Zaawansowane stadium wymaga interwencji chirurgicznej, gdyż może dojść do całkowitego zamknięcia światła tchawicy, a w efekcie do uduszenia się psa. U maltańczyków może pojawić się problem kichania wstecznego. Polega on na szybkim i gwałtownym wdechu, przy którym wydawane są dźwięki podobne do kichnięcia. Przyczyną kichania wstecznego jest skurcz w okolicach krtani i podniebienia miękkiego, spowodowany ich podrażnieniem (przykładowo w wyniku ciągnięcia na smyczy, infekcji, alergii lub nagłych zmian temperatury). Warto zaznaczyć, że napad kichania wstecznego zazwyczaj trwa od kilku sekund do około dwóch minut, po czym pies wraca do normalnego zachowania. W większości przypadków kichanie wsteczne nie wymaga leczenia. U samców maltańczyka może pojawić się problem wnętrostwa, polegający na niezstąpieniu jądra (jednego lub obu) do worka mosznowego. W tej sytuacji należy chirurgicznie usunąć jądro, gdyż zwiększa się ryzyko pojawienia się nowotworu. 7. Cykl rozrodczy maltańczyka Pierwsza cieczka u samicy maltańczyka pojawia się najczęściej między ósmym a dziesiątym miesiącem życia. W wyjątkowych sytuacjach pierwsza cieczka może pojawić się wcześniej (około 6 miesiąca życia) lub później (kiedy suczka osiągnie około rok). Standardowo, cieczka trwa przez trzy tygodnie, w trakcie których może dojść do zapłodnienia. Ciąża trwa 63 dni, a miot może liczyć jedno lub kilka szczeniąt. Samiec maltańczyka jest gotowy do krycia około dziesiątego miesiąca życia. 8. Ile kosztuje maltańczyk? Cena maltańczyka może wahać się od tysiąca, nawet do trzech tysięcy złotych. Cena zależna jest od renomy hodowcy, a także tego w jakim stopniu rodzice szczeniaka zbliżyli się do określonego w kryteriach wzorca. Zdecydowanie droższe są maltańczyki z linii koreańskiej, których cena może dobiegać nawet do około dziewięciu tysięcy złotych. 9. Alergia na sierść Jeżeli masz alergię na sierść psa, maltańczyk to jedna z raz odpowiednich właśnie dla ciebie. Dlaczego? Najważniejsze jest to, że bardzo rzadko gubi włos, dzięki czemu do powietrza nie przedostaje się uczulający martwy naskórek. Odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne dodatkowo zminimalizują ryzyko wystąpienia objawów alergii. Jest też kilka innych ras, które mają mały potencjał uczulający. Są to bedlington terrier, sznaucer, pudel, irlandzki spaniel wodny, labradoodle (skrzyżowanie labradora retrievera z pudlem), portugalski pies wodny. Również psy nieposiadające sierści, jak np. grzywacz chiński czy nagi pies meksykański, są wybierane przez osoby uczulone na sierść psa. Maltańczyki ze względu na swoje usposobienie i rozmiary są idealnymi psami do towarzystwa. Chęć do zabaw, łagodność i cierpliwość sprawiają, że maltańczyk dobrze sprawdzi się w rodzinach z dziećmi. Ponadto, maltańczyki dobrze dogadują się z innymi psami i tolerują inne zwierzęta. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

^{7. Goldendoodle. 8. Samojed. 9. Mastif tybetański. 10. Chow chow. 11. Owczarek kaukaski. 12. Szpic wilczy skrzyżowany z American eskimo dog.} Jeśli panujesz adopcję psa, z pewnością zastanawiasz się nad wyborem rasy. Jednym z istotnych kryteriów, jakie należy wziąć pod uwagę w takiej sytuacji, jest z pewnością wielkość czworonoga – opieka nad małym psem wygląda inaczej niż zajmowanie się jego dużym pies mały kłopot?Małe rasy psów są chętnie wybierane przez osoby mieszkające w bloku. Pupil o niewielkich rozmiarach nie potrzebuje zbyt wiele miejsca, a ponieważ je mniej od dużych czworonogów, wydatki na karmę w tym przypadku będą niższe. Wiele osób uważa, że nad małym psem znacznie łatwiej zapanować, a w razie konieczności można go wziąć na ręce i uniknąć potencjalnego konfliktu. Z drugiej strony małe psy nierzadko mają opinię bardziej nerwowych i skłonnych do agresji wobec innych zwierząt. Dlatego też tak ważna jest socjalizacja pupila i nauczenie go, że spotkane na spacerze psy niekoniecznie stanowią zagrożenie, za to mogą być świetnymi kompanami do zabawy. Istotne jest również spełnienie innych potrzeb pupila, a więc np. zapewnienie mu pożywienia o dobrym składzie, które jednocześnie będzie łatwo pogryźć jak np. Josera Mini i zalety posiadania dużego psaDuży pies jest z pewnością droższy w utrzymaniu i zajmuje więcej miejsca, dlatego zdecydowanie lepiej będzie czuł się w domu z ogrodem lub przestronnym mieszkaniu niż w kawalerce. Pokaźnych rozmiarów czworonóg budzi respekt, dlatego jego właściciel na spacerze może poczuć się pewniej. Z drugiej strony wiele osób ma obawy, że nad dużym i ciężkim psem znacznie trudniej będzie zapanować. W rzeczywistości jednak wiele zależy od charakteru zwierzaka i, podobnie jak w przypadku małych ras, istotne znaczenie ma w tym przypadku socjalizacja. Nie do końca jest też prawdziwe stwierdzenie, że większy pies potrzebuje długich spacerów, ponieważ wśród dużych ras wymienić można i takie, których przedstawiciele wolą krótsze przechadzki, jak np. mastify. Jeśli jednak planujemy adopcję lub zakup czworonoga będącego wulkanem energii i wymagającego wybiegania się na świeżym powietrzu, powinniśmy zadbać o jego bezpieczeństwo. Ćwiczenie komendy przywołującej pupila, odpowiednia smycz oraz obroża przeciwkleszczowa dla dużego psa to niezbędne minimum. Decydując się na sporych rozmiarów zwierzę musimy też wiedzieć, że może ono mieć problemy ze stawami i prawdopodobnie będzie żyło krócej od mniejszego czy duży pies – który lepszy?Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna, bo wiele zależy od oczekiwań przyszłego właściciela oraz takich czynników, jak chociażby wielkość mieszkania czy domu. Psich ras jest jednak tak wiele, że każdy z pewnością znajdzie odpowiedniego zwierzaka dla siebie, nie tylko jeśli chodzi o rozmiary, ale też charakter czy na partnera zewnętrznego Najmniejszym psem na świecie jest Chihuahua. Chihuahua, zwane też „teacup”, ma tylko 4-6 cali wysokości i 4-10 funtów wagi. Jest znany ze swojej inteligencji, energii i temperamentu. Chihuahua są najmniejszymi psami na całym świecie, ale mimo to nadal są zabawne i bardzo przywiązane do swoich właścicieli.Najmniejszy pies na świecie to Chihuahua. Jest to najmniejszy z Przez aktualizacja dnia 18:58 Istnieje wiele ras psów, które świetnie odnajdą się w rodzinie z dziećmi. Musimy jednak pamiętać o tym, że żaden pies nie jest stworzony stricte do tego celu. To żywa istota, której należy zapewnić bezpieczeństwo, opiekę i ogólnie dobre warunki do życia. Oto kilka ras psów dla dzieci, które mogą okazać się bardzo dobrym wyborem. Małe rasy psów dla dziecka Bichon frise ©Shutterstock Bichon frise, inaczej biszon kędzierzawy, to bardzo stara rasa śnieżnobiałych piesków pochodzących z Teneryfy. Od samego początku pełnił on rolę psa salonowego, ozdobnego, a także cyrkowego. Rasa w Polsce nie jest jeszcze bardzo popularna, ale zaczyna budzić coraz większe zainteresowanie. Bichon z Teneryfy, jak bywa nazywany, jest sympatycznym, wesołym i żywiołowym czworonogiem. W kontaktach z dziećmi jest najczęściej bardzo delikatny i wykazuje się sporą dawką cierpliwości. Należy jednak mieć na względzie, że nawet najbardziej spokojny i cierpliwy pies może w końcu zdenerwować się, jeśli nie będzie miał możliwości odpoczynku i „złapania oddechu”. To przyjazny, mały pies będzie wspaniałym towarzyszem dla dziecka, jeśli będzie się z nim odpowiednio obchodzić. Zwłaszcza, że bichon frise jest psem bardzo towarzyskim, który źle znosi samotność i lubi być w centrum uwagi. Tej zaś ze strony dziecka nie powinno zabraknąć! Buldog francuski ©Shutterstock To kolejny dobry wybór małej rasy psa dla dziecka. Chyba nie ma osoby, która nie znałaby buldożka. To wyjątkowo przyjazny czworonóg, który bardzo mocno przywiązuje się do swoich bliskich. Typowy kanapowiec, który uwielbia spędzać czas z opiekunami – najlepiej na pieszczotach. Nie jest to zatem pies dla rodziny bardzo aktywnej. Buldog francuski jest czworonogiem inteligentnym i chętnym do zabawy, dlatego na pewno dobrze będzie czuć się w towarzystwie dzieci. Nie jest to natomiast typ sportowca, szybko się męczy fizycznie (szczególnie w czasie upałów, należy do ras brachycefalicznych), a także nudzi, gdy oferowane mu zajęcia nie są wystarczająco interesujące. Coton de tulear ©Shutterstock To kolejna śnieżnobiała rasa na naszej liście. Powstała ona w XIX wieku na Madagaskarze. Jest to pies niezwykle wesoły i towarzyski, bardzo przywiązuje się do swoich opiekunów. Ze względu na swoje sympatyczne usposobienie i łagodność cudownie sprawdza się w kontaktach z dziećmi. Coton jest psem inteligentnym i nastawionym na współpracę z człowiekiem. Choć wygląda niczym pluszowa zabawka, jego wygląd nie powinien nikogo zwieść. To pies wytrwały, który (choć teoretycznie pełni funkcję czworonoga do towarzystwa) może nawet osiągać świetne wyniki w sportach kynologicznych takich jak agility! Boston terrier ©Shutterstock Boston terrierr jest stosunkowo „nową” rasą, która powstała w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku. Choć pierwotnie pełnił rolę psa do towarzystwa, wykorzystywany był również jako pies do walk oraz szczurołap. Jest to mały pies idealny dla starszego dziecka i całej rodziny – średnio aktywnej. Czworonóg ten źle znosi samotność, dlatego na pewno nie nadaje się na pupila osób bardzo zapracowanych i często przebywających poza domem. Boston terrier jest towarzyskim, energicznym i inteligentnym psem. Potrzebuje codziennego ruchu i stymulacji umysłowej. Niewątpliwą zaletą psów tej rasy jest łatwa pielęgnacja. Może się sprawdzić jako mały pies dla dziecka, o ile to będzie umiało uszanować jego potrzeby. Hawańczyk ©Shutterstock Hawańczyk, inaczej biszon hawański, podobnie jak bichon frise jest rasą istniejącą już za czasów starożytnych. Przyjmuje się, że przodkiem rasy jest popularny maltańczyk. Choć pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, szybko zyskał uznanie na Kubie. Hawańczyk jest jednym z najbardziej polecanych psów dla dzieci. Kocha ich towarzystwo, jest bardzo energiczny i wesoły. Uwielbia pieszczoty i szalone zabawy, jest szczęśliwy, gdy pozostaje w centrum uwagi. Decydując się na posiadanie psa tej rasy, trzeba mieć świadomość tego, że pielęgnacja jego bardzo długiej szaty nie należy do najłatwiejszych. Lhasa apso ©Shutterstock Psy rasy lhasa apso pochodzą z odległego Tybetu. To stara rasa, która w dawnych czasach była uznawana za świętą. Wierzono, że dusze zmarłych mnichów odradzały się właśnie w ciałach tych psów. Lhasa apso to psy bardzo zrównoważone, inteligentne i energiczne. Bardzo lubią się bawić i chętnie spędzają czas z opiekunami – nie lubią samotności. Sprawdzą się jako małe psy dla dzieci pod warunkiem, że te nie będą im dokuczać i nadużywać ich cierpliwości. Jeśli lhasa ma potrzebę udać się np. na swoje legowisko i odpocząć, nie można mu tego uniemożliwiać – podobnie oczywiście jak żadnemu innemu psu. Inne małe rasy psów dla dzieci Wyżej wymienione to tylko kilka przykładów psów, które mogą sprawdzić się jako towarzysze rodziny z dziećmi. Czworonogów takich jest jednak znacznie więcej. Oto kilka kolejnych przykładów do rozważenia: Maltańczyk – jest to jedna z najstarszych ras psów. Jest zrównoważonym i wesołym czworonogiem – aktywnym, ale umiarkowanie. Może być doskonałym towarzyszem dziecięcych zabaw; Yorkshire terrier – to jedna z najpopularniejszych ras małych psów. Jest niezwykle energiczny i inteligentny. Może stworzyć zgrany duet z dzieckiem, ale bywa zadziorny i może np. podgryzać. Poza tym jest bardzo małym i delikatnym psem, więc dziecko musi wiedzieć, jak się z nim obchodzić; Shih tzu – to kolejny wspaniały pies rodzinny. Jest psem wesołym i towarzyskim, bardziej jednak niż szalone zabawy ceni sobie możliwość leżenia na kolanach; Mops – to bardzo stara rasa psa, która pochodzi z Chin. Od zawsze służył jako czworonóg do towarzystwa. Jest psem bardzo tolerancyjnym w stosunku do dzieci. Choć nie jest sportowcem, lubi się bawić; Jack russell terrier – jest to rasa psów myśliwskich, świetnych norowców, ale coraz częściej spotykany jest jako pies do towarzystwa. Choć mały, jest bardzo odważny, zwinny i wytrwały. Świetnie odnajdzie się w aktywnej rodzinie z nieco starszymi dziećmi. Pies dla dziecka? Obowiązek rodzica! ©Shutterstock Wielu rodziców popełnia podstawowy błąd, gdy dziecko prosi o psa. Zakładają, że skoro kupują „psa dla dziecka”, to właśnie ono jest za niego odpowiedzialne. Nic bardziej mylnego! Nie można wymagać od małego dziecka, np. kilkuletniego, a nawet nieco starszego, aby przejęło pełną odpowiedzialność i wszystkie obowiązki. Nie można też czynić maluchowi wyrzutów, jeśli nie zaopiekuje się psem w należyty sposób. Można zachęcać go do regularnego wyprowadzania psa na spacer, do karmienia i innych form opieki, ale to na dorosłym spoczywa obowiązek zadbania o czworonoga. Warto mieć tego świadomość i decyzję o zakupie bądź adopcji psa podjąć po dokładnym przemyśleniu. Bez względu na to, czy zdecydujemy się na małego, średniego czy dużego psa, będzie on towarzyszył nam najpewniej długie lata. Nasza pociecha w tym czasie przestanie już być małym dzieckiem, może nawet zdąży dorosnąć, wyprowadzić się, a czworonóg zostanie u nas... Małe dziecko i pies – jak obojgu zapewnić bezpieczeństwo? ©Shutterstock To kolejna istotna kwestia. Jeśli mamy małe dziecko, musimy mu zapewnić bezpieczeństwo, aby podczas zabawy z czworonogiem nie doszło do jakiejś przykrej sytuacji. Oczywiście działa to w dwie strony – jeśli mamy delikatnego, małego psa, i jemu musimy zapewnić ochronę. Jak tego dokonać? Po pierwsze dziecko podczas zabawy z psem zawsze powinno pozostawać pod nadzorem osoby dorosłej. Dzięki temu możemy szybko zareagować, gdy pies się zirytuje i postanowi bronić zębami przed natarczywym zachowaniem malucha. Taka sytuacja może się zdarzyć nawet wówczas, gdy pies kocha dziecko i ma „świętą cierpliwość”. Po drugie powinniśmy wciąż tłumaczyć dziecku (nie, nie wystarczy powiedzieć jeden raz!), jak należy obchodzić się z psem, co można, a czego nie można. Dziecko powinno przede wszystkim wiedzieć, że nie powinno przeszkadzać psu podczas jedzenia i spania. Gdy pies odchodzi w kąt, oznacza to, że chce odpocząć i pobyć sam – dziecko nie powinno zmuszać czworonoga do zabawy. Nie powinno też głośno krzyczeć w obecności psa, ciągnąć go za uszy czy ogon. Rozmiar psa a wiek dziecka – czy to ma znaczenie? Jedni twierdzą, że tak, inni uważają, że nie. Wszystko tak naprawdę zależy od indywidualnego przypadku. Każde rozwiązanie ma swoje wady i zalety. Małemu psu łatwo zrobić krzywdę, zaś duży pies może niechcący zrobić krzywdę maluszkowi… Rozmiar nie jest całkowicie bez znaczenia, ale bardziej niż na niego należy zwrócić uwagę na charakter, predyspozycje, potrzeby czworonoga. Warto dokładnie przestudiować interesujące nas rasy i wybrać tę, która najbardziej odpowiada naszym możliwościom i stylowi życia. W ten sposób mamy szansę zyskać wspaniałego przyjaciela dla całej rodziny!

Drzewo genealogiczne rodziny królewskiej dowodzi, że Patryk i Gacuś są kuzynami, ich ojcowie byli braćmi. Zakłada się, że SpongeBob posiada Gacusia odkąd mieszkał z rodzicami jako mały chłopiec. Odcinek "Przysmak" ujawnia, że Gacuś jest adoptowany. Jak widać w odcinku "Kąpiel Gacusia" Gacuś potrafi lewitować i teleportować się.

Twój pies merda ogonem, kiedy Cię widziRoztańczony ogon naszego przyjaciela to jedna z najbardziej rozpoznawalnych oznak jego radości. Ta część ciała służy psu do komunikacji – używa go, by wyrazić swoje emocje. Istotne jest to, że pies macha ogonem tylko wtedy, gdy chce komuś coś powiedzieć. Nawet czując ogromną radość, nie będzie więc nim merdał, gdy zostanie sam w mieszkaniu. Istotna jest też trajektoria psiego ogona – o radości świadczy intensywne ruszanie nim w prawo. Jeśli pies ma przy tym rozluźnione ciało, otwarty pysk i błyszczące oczy, nie ma wątpliwości – kocha Cię i rozsadza go szczęście na Twój pies „całuje” Cię po twarzy i dłoniachWiększość psich opiekunów zna dobrze te scenę: po kilku godzinach nieobecności otwieramy drzwi mieszkania, a nasz pupil biegnie do nas niczym wystrzelony z procy i liże nas po twarzy i dłoniach. Pocałunek jest dla nas, ludzi, symbolem miłości. Zetknięcie ust ze skórą drugiej osoby wyraża czułość, namiętność, atencję. Czy podobnie jest z psimi buziakami? Tak – lizanie po twarzy i rękach to sposób, w jaki pies wyraża miłość. Ten gest czułości zarezerwowany jest tylko osób, które uważa za najbliższych członków swojego stada. Podczas lizania uwalniają się endorfiny, dzięki czemu nasz pupil czuje się zrelaksowany, szczęśliwy i bezpieczny. Twój pies patrzy Ci głęboko w oczyMasz czasem wrażenie, że Twój pies wpatruje się w Ciebie niczym w obraz? To proste – robi to, bo Cię kocha. Psy na ogół nie przepadają za patrzeniem w oczy – unikaj tego w przypadku obcego czworonoga, potraktuje to bowiem jako rzucone mu wyzwanie i chęć dominacji. Inaczej jest, kiedy to nasz pupil wpatruje się w nas z czułością. Chce w ten sposób pokazać nam, że jest obok. Spojrzenie ma skłonić nas do reakcji, zabawy lub pieszczot. Pies pokazuje, że potrzebuje naszej uwagi, bo jesteśmy dla niego pies szuka kontaktu i zasypia obok CiebieLudzie lubią przytulać tych, których kochają – podczas tej czynności wydziela się oksytocyna. Nie wszystkie psy są jednak fanami tego gestu. Ściskanie ogranicza im zakres ruchów i sprawia, że czują się nieswojo. Inaczej jest, gdy to pies inicjuje kontakt fizyczny. Psi pyszczek położony na Twoich kolanach, gdy pracujesz? Łapka, którą trąca Cię pies podczas drzemki na kanapie? Szukanie bliskości Twojego ciała świadczy o tym, że pies czuje się przy Tobie bezpiecznie. Jeśli pupil sam przychodzi do Ciebie, szuka Twojego dotyku i daje się głaskać, oznacza, że lubi Twoją obecność. Podczas snu zwierzęta są zupełnie bezbronne. Jeśli pies zasypia obok Ciebie, ufa Ci, a zaufanie jest oznaką prawdziwej pies jest wszędzie tam, gdzie Ty Idziesz do kuchni po szklankę wody – on jest przy Twoich nogach. Szykujesz się, aby wziąć prysznic – on czeka pod kabiną. Jeśli Twój pies chodzi za Tobą jak cień, nie ma wątpliwości – nie może bez Ciebie żyć. Nie ma miejsca, w którym wolałby być bardziej niż to u Twego boku. Model przywiązania czworonoga do swojego opiekuna bardzo przypomina ten, jaki nawiązuje się między małym dzieckiem a matką. Możliwe, że w obcych, nieznajomych miejscach i sytuacjach Twój pies szuka kontaktu z Tobą, a gdy dzieje się coś złego, zwraca się do Ciebie po wsparcie i pocieszenie. Dzieje się tak dlatego, że jesteś jego „bezpiecznym miejscem”. Niczym rodzic zapewniasz mu opiekę i bezpieczeństwo, będąc dla niego całym pies zaprasza Cię do zabawyPróbujesz skupić się na tabelkach w Excelu, gdy pod Twoimi nogami ląduje piłeczka? Pod poduszką znajdujesz obśliniony szarpak? Jeśli Twój pupil robi wszystko, żeby zaprosić Cię do wspólnej zabawy, oznacza to, że kocha spędzać z Tobą czas. Zwierzęta strzegą swoich zdobyczy – jeśli Twój pies dzieli się z Tobą zabawkami i smakołykami, jesteś bez wątpienia jego najlepszym przyjacielem. Zwróć też uwagę na to, jak szybko pies reaguje na przywołanie. Jeśli na spacerze wołasz jego imię, a on zostawia czworonożnych kolegów i biegnie do Ciebie, ceni czas spędzony z Tobą ponad wszystko pies kocha Twój zapachSzukasz zagubionej części garderoby, a ta znajduje się w psim legowisku? W chwilach nieuwagi pies wyciąga z kosza na pranie Twoje brudne skarpetki? Zasypia wtulony w Twoją bluzę i lubi wylegiwać się na Twoich butach? Dzieje się tak dlatego, że należący do Ciebie zapach jest dla niego najpiękniejszy na świecie. Psy poznają świat nosem, a woń swojego opiekuna wyczują bezbłędnie spośród milionów innych. Kiedy wychodzisz na dłużej, zostaw swojemu pupilowi coś, co należy do Ciebie. Tak osłodzisz mu czas rozłąki i pomożesz ukoić każdy pies jest inny – tak jak my, nasi przyjaciele mają swoje niepowtarzalne cechy i charaktery. Nie muszą wykazywać wszystkich opisanych zachowań. Jeśli tak jest, nie oznacza to, że nie żywią do nas pozytywnych uczuć. Jeśli kochamy psa całym sercem, on to czuje i odwzajemnia się nam tym samym. 34Wok.

j7oe7yme0q.pages.dev/129

j7oe7yme0q.pages.dev/184

j7oe7yme0q.pages.dev/243

j7oe7yme0q.pages.dev/353

j7oe7yme0q.pages.dev/350

j7oe7yme0q.pages.dev/309

j7oe7yme0q.pages.dev/359

j7oe7yme0q.pages.dev/61

j7oe7yme0q.pages.dev/167

jak wygląda mały pies